ترجمه: و از آنچه بندگان و كنيزان خود را بدان آزمايش مىكنى عافيت بخش و به پايهى آنها رسان كه از عنايت تو برخوردارند و انعام تو بر ايشان سرشار و تو از آنها راضى، زندگى را بر آنها خوش كردى و مرگ آنان را در سعادت قرار دادى
شرح:
اللهم انى اسالك العافيه من كل بلاء انزلته باى عبد من عبادك و امائك، بمختلف اصنافهم و جماعاتهم، فانك ولى العافيه، و الوصول بى الى مواقع الذين منحتهم عنايتك و رعايتك و اغدقت عليهم سوابغ نعمك، و اسعدتهم برضاك، و جعلت عيشهم عيشا حميدا، بما وفقتهم اليه من محمود الصفات و الاخلاق و الافعال فى التزامهم بالخط المستقيم، و انزلت بهم الموت فى اجواء السعاده بما يقبلون عليه بالمصير المنفتح على ساحات النعيم فى جنتك.
براي اين فراز در برنامه حديث مرتبطي موجود نيست آيات مرتبط:
بهشت، جايگاه نيكبختان:
وَ أَمَّا الَّذِينَ سُعِدُوا فَفِي الْجَنَّةِ خالِدِينَ فِيها ما دامَتِ السَّماواتُ وَ الْأَرْضُ إِلاَّ ما شاءَ رَبُّكَ عَطاءً غَيْرَ مَجْذُوذٍ (و امّا كسانى كه نيكبخت شدهاند، تا آسمانها و زمين برجاست، در بهشت جاودانند، مگر آنچه پروردگارت بخواهد. [كه اين] بخششى است كه بريدنى نيست.): قرآن كريم، سوره مباركه هود (11)، آيه 108.
بهشت، جايگاه نيكبختان:
اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِها وَ الَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنامِها فَيُمْسِكُ الَّتِي قَضى عَلَيْهَا الْمَوْتَ وَ يُرْسِلُ الْأُخْرى إِلى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ (خدا روح مردم را هنگام مرگشان به تمامى بازمىستاند، و [نيز] روحى را كه در [موقع] خوابش نمرده است [قبض مىكند]؛ پس آن [نفسى] را كه مرگ را بر او واجب كرده نگاه مىدارد، و آن ديگر [نَفْسها] را تا هنگامى معيّن [به سوى زندگىِ دنيا] بازپس مىفرستد. قطعاً در اين [امر] براى مردمى كه مىانديشند نشانههايى [از قدرت خدا] است.) قرآن كريم، سوره مباركه الزمر (39)، آيه 42.