امام سجاد(ع) فرزند امام حسين(ع) مادرش شهر بانو و مشهورترين لقبش "زين العابدين" و "سجاد" است. حضرت در سال 38 هجري در مدينه متولد شد و در 95 هجري به شهادت رسيد و در بقيع مدفون گشت. حضرت در جريان قيام و شهادت پدرش حسين(ع) در سرزمين كربلا حضور داشت. پس از فاجعة كربلا همراه ديگر اسيران اردوگاه حسيني به كوفه و شام برده شد و با سخنراني آتشين خود در مجلس يزيد در شام، حكومت وي را رسوا كرد. و پيام پدرش حسين و ساير شهدا را به مردم رسانيد.

گاهي با گريه و گاهي با سخنراني، مطالب را به مردم مي گفت، گرچه در زمان بني اميه، در خفقان و تحت فشار بود. وي بسياري از مطالب و معارف اسلامي را در ضمن دعا و مناجات به ديگران آموخت. مجموعه دعاهاي حضرت كتابي به نام صحيفة سجاديه را تشكيل مي دهد كه به زبور آل محمد معروف گشته است.

امام سجاد چن زياد عبادت و سجده و گريه مي كرد، او را زين العابدين و سجّاد ناميدند.