عبارت قسمت
تعداد كل:49

رديف عنوان
  1   سپاسگزاري از خدا، سپاسي كه جلوگير و مانع از معصيبت و نافرمانيِ خدا باشد  
  2   نهي نمودنِ خدا از معصيت و نافرمانيِ خود  
  3   درودِ خدا بر فرشتگاني كه خدا را در فرمانهايش نافرماني نمي نمايند  
  4   قسم خوردن به خدا به حقّ كسي كه نافرماني از او را خدا مانند نافرماني از خود گردانيده است  
  5   ترسانيدن و برحذر داشتن بندگان از معصيتِ امام (عليه السلام)  
  6   درودي بر تابعين اصحابِ محمّد (ص) كه به سبب آن خدا ايشان را از نافرمانيِ خويش نگهدارد  
  7   نعمتِ نيكو عطا كردنِ خدا و نافرماني نمودنِ بنده  
  8   كوشش نمودنِ بنده در نافرماني هايِ خدا  
  9   نافرمانيِ خدا را با ناداني كردن  
  10   صرف نمودنِ روزيِ خدا در نافرماني و معصيت او كه بنده را از آن بازداشته است  
  11   (اقرار به) معصيت و نافرماني كردنِ خدا از رويِ قصد  
  12   بسيار بودنِ معصيت و نافرمانيِ بنده از خدا كه به آن اقرار كند  
  13   اعتراف نمودن به فرمان نبردن از خدا جز به خودداري از معصيت، هنگام احسان خدا  
  14   پناه بردن به خدا از طمع نمودنِ شيطان به خوار ساختنِ بندگان، با معصيتِ خدا  
  15   برتافتنِ عنانِ حيله و فريبِ شيطان از بنده با نزديك شدن او به معصيت و نافرمانيِ خدا  
  16   شماتتِ شيطان بر بندگان، زماني كه در معصيت خدا از او پيروي كنند  
  17   چنانكه شيطان بندگان را از اطاعتِ خدا نفريبد، معصيتكاري او را نافرماني نكند  
  18   آتش، جزايِ بنده از خدا در نخستين باري كه او را معصيت كرده است  
  19   پناه بردن به خدا از آتشي كه خدا به آن بر هر كه او را نافرماني كند سخت گرفته است  
  20   گفتارِ فرشتگان هنگامي كه چگونگيِ دوزخ را بر معصيتكاران مي بينند  
  21   پناه بردن به خدا از كوچك شمردنِ معصيت  
  22   مُلكِ خدا جاودانه تر از آن است كه نافرمانيِ گنهكاران از آن بكاهد  
  23   توبه نمودن به درگاهِ خدا، توبه كسي كه معصيتي را با خود نگويد  
  24   توبه پذيرفته شده اي كه پس از آن خدا بندگان را بر معصيتي كه كرده اند، بازندارد (توبيخ ننمايد)  
  25   نخستين تائب بودن، چنانكه ترك معصيت، توبه باشد  
  26   پيمانِ بنده با خدا، دوري نمودن از همه معاصي  
  27   نگهداشتنِ بنده از معاصي  
  28   نگاه داشتنِ بندگان از به جا آوردنِ معصيتِ خدا در هر ماهِ نو  
  29   نگاه داشتنِ بنده، نگهداشتني كه از نافرمانيِ خدا نگه دارنده باشد  
  30   درآمدن در زمره كساني كه معصيتِ خدا را رها كرده اند  
  31   پاكيزه گرداندنِ بنده از چركيِ عصيان و نافرماني  
  32   فرومبردنِ اندامي از اندامهايِ بندگان در معصيبت و نافرمانيِ خدا  
  33   منّت گذاشتن بر بنده، به دوري گزيدن از معصيت و نافرمانيِ خدا كه او را از آن بازداشته است  
  34   دلير نساختنِ بنده بر معاصي و نافرماني ها  
  35   نترسيدنِ بنده از اينكه خدا بر كسي كه او را معصيت كرد، ستم كند  
  36   گشوده شدنِ ديده هدايت و بزرگ ديدنِ عصيان و نافرمانيِ خويش  
  37   مهلت دادنِ خدا به معصيتكار در آنچه (گناهاني كه) به شتاب در كيفر آن توانا است  
  38   شتاب نكردنِ خدا در كيفر آنكه امرِ خدا را به جا نياورده و عصيان نموده است  
  39   بنده و نخستين آهنگِ نافرمانيِ خدا، سزاوارِ همه كيفرهايي است كه خدا براي آفريدگانش آماده نموده است  
  40   با حلم و بردباري رفتار نمودنِ خدا با كسي كه معصيت و نافرمانيِ او را كرده است  
  41   افراط نكردنِ خدا در كيفر معصيتكاران  
  42   شگفت از روشن و هويدا بودنِ كرمِ خدا در معامله و رفتار با كسي كه او را نافرماني نموده است  
  43   گسترده بودنِ روزيِ خدا برايِ كسي كه نافرمانيِ او را كند  
  44   تباه نساختنِ كارهايِ نيك بنده به سببِ آميخته شدنِ معصيتِ خدا با آنها  
  45   مدارا و خوشرفتاري و احسانِ خدا بر بنده جهت دست برداشتنِ او از معصيتِ خشم آورِ خدا  
  46   گنهكارتر نبودن از آنكه معصيتِ خدا را نموده و خدا او را آمرزيده است  
  47   قرآن، بازدارنده گامهايِ بندگان از بُردنشان به سوي معاصي  
  48   ميراندنِ بندگان در زمره توبه كنندگاني كه معصيت نكنند  
  49   ياري نمودنِ بنده بر روزه داشتنِ ماهِ رمضان با بازداشتنِ اندامش از معاصي