قال السَّجادُ (ع): لَو يَعلَمُ النّاسُ ما في طَلَب العِلمِ لَطَلَبوُهُ وَ لَو بِسَفکِ المُهَجِ وَ خَوضِ اللُّجَجِ، اَنَّ اللهَ تَبارَکَ وَ تَعالي اَوحي اِلي دانيِالَ اَنِ اَمقَتَ عَيدي اَلَيَّ الجاهُلُ المَستَخِفُّ بَحَقِّ اَهلِ العِلمِ، التّارِکِ لِلاِقتِداءِ بِهِم، وَ اَنَّ اَحَبَّ عَبيدي اِلشيَّ التَّقِيُّ الطالِبُ لِلثّوابِ الجَزيلُ، اَللاّزِمُ لِلعُلَماءِ التّابعُ لِلحُلَماءِ، القابِلُ عَنِ الحُکَماءِ.

اگر مردم مي دانستند در طلب علم و دانش چه فوائدي است، البته آنرا طلب مي کردند، اگر چه با ريختن خون دل و فرو رفتن در گردابها باشد، همانا خداوند تبارک و تعالي به دانيال وحي فرمود که: منفورترين بندگانم در نزد من، ناداني است که حقّ علما را سبک بشمارد، و پيروي از آنها نکند، و همانا محبوبترين بندگانم در نزد من، فرد پرهيزکاري است که طلب ثواب بزرگ، و ملازم و همراه علما، و پيرو افراد بردبار و حليم، و پذيرنده (حکمت و سخن حق) از حکما باشد.