بازگشت

فيوضاتي كه از واجبات و مستحبات نصيب انسان ميگردد


قالَ أبُؤالحسنِ مُوسي((عليه السلام)): مَنْ تَوَضَّأَ لِلْمَغْرِبِ كانَ وُضُؤؤُهُ ذلِكَ كفّارَةً لِما مَضي مِنْ ذُنُوبِهِ في نَهارِهِ ما خَلاَ الْكَبائِرَ، وَ مَنْ تَوَضَّأَ لِصَلاةِ الصُّبْحِ كانَ وُضُوؤُهُ ذلِكَ كَفّارَةً لَما مَضي مِنْ ذُنُوبِهِ في لَيْلِهِ ما خَلاَ الْكَبائِرَ:(1)



حضرت موسي بن جعفر((عليه السلام)) فرمود: هر كس براي نماز مغرب وضو بگيرد، اين وضوي او كفّاره گناهان گذشته روز اوست به استثناي كبائر. و هر كس براي نماز صبح وضو بگيرد اين وضو كفاره گناهان گذشته شب اوست به استثناي گناهان كبيره.

قالَ رَسُولُ اللهِ((صلي الله عليه وآله)): ألاأدُلُّكُمْ عَلي سِلاح يُنْجيكُمْ مِنْ عَدُوِّكُمْ، وَ يُدِرُّ رِزْقَكُمْ؟ قالُؤا: نَعَمْ، قالَ: تَدْعُونَ بِاللَّيْلِ وَ النَّهارِ، فَإنَّ سِلاحَ الْمُؤْمِنِ الدُّعاءُ:(2)



رسول خدا به اصحابش فرمود: آيا شما را راهنمايي ننمايم بر اسلحه و ساز و برگي كه شما را از دشمنان نجات بخشد، و روزي شما را زياد گرداند؟ گفتند: چرا، يا رسول الله. فرمود: در شب و روز خدا را بخوانيد و دعا كنيد، چه يگانه اسلحه مؤمن دعاست.

بزرگا، بزرگي دها بي كسم *** تويي ياوري بخش و ياري رسم

نياوردم از خانه چيزي نخست *** تو دادي، همه چيز من چيز توست

چو كردي چراغ مرا نور دار *** ز من باد مشعل كُشان دور دار

به كِشتن چو دادي تنومنديم *** تو ده زآنچه كِشتم برومنديم

عقوبت مكن عذر خواه آمدم *** به درگاه تو روسياه آمدم

سياه مرا هم تو گردان سپيد *** نگردانم از درگهت نااميد

سرشت مرا كآفريدي ز خاك *** سرشته تو كردي مرا جان پاك

بر آن دارم اي مصلحت خواه من *** كه باشد سوي مصلحت راه من

رهي پيشم آور كه فرجام كار *** تو خوشنود باشيّ و من رستگار

اميدم به تو هست از اندازه بيش *** مكن نااميدم ز درگاه خويش

عَنْ أبي عَبْدِالله((عليه السلام)) قالَ: مَنْ مَشي إلَي الْمَسْجِدِ لَمْ يَضَعْ رَجْلَهُ عَلي رَطْب وَ لا يابِس إلاّ سَبَّحَتْ لَهُ الأْرْضُ إلَي الأْرْضينَ السّابِعَةِ:(3)



امام صادق((عليه السلام)) فرمود: هر كس پياده به سوي مسجد روان شود، پاي خود را بر هيچ تر و خشكي نمي گذارد مگر آنكه از آنجا تا زمين هفتم براي او پروردگار را تسبيح مي نمايند.



در شرح روايت بالا آمده: از آنجايي كه به فرموده قرآن، همه موجودات تسبيح خوان حقّند و شعود توحيد در ذات آنان هست، قدمي كه در راه حق برداشته شود از بس با ارزش است بر روي هر چيزي كه واقع شود از آن نقطه تا طبقه هفتم زمين از روي به جهت و سرور، تسبيح خدا را مي گويند و اين تسبيح را به نفع رونده به سوي مسجد قرار مي دهند.



ــــــــــــــــــــــــــــــــــ



1. «ثواب الاعمال» ص65.



2. «ثواب الاعمال» ص65.



3. «ثواب الاعمال» ص67.

قالَ الرِّضا((عليه السلام)): عَلَيْكُمْ بِصَلاةِ اللَّيْلِ، فَما مِنْ عَبْد مُؤْمِن يَقُومُ آخِرَ اللَّيْلَ فَيُصَلّي ثَمانَ رَكَعات وَ رَكْعَتَيِ الشَّفْعِ وَ رَكْعَةَ الْوِتْرِ، وَ اسْتَغْفَرَاللهَ في قُنُوتِهِ سَبْعينَ مَرَّةً إلاّ اُجيرَ مِنْ عَذابِ الْقَبْرِ وَ مِنْ عَذابِ النّارِ، وَ مُدَّ لَهُ في عُمْرِهِ، وَ وُسِّعَ عَلَيْهِ فِي مَعيشَتِهِ.



ثُمَّ قالَ((عليه السلام)): إنَّ الْبَيُوتَ التَّي يُصَلّي فيها بِاللَّيْلِ يَزْهَرُنُورُها لأْهْلِ السَّماءِ كَما يَزْهَرُ نُورُ الْكَواكِبِ لأِهْلِ الأْرْضِ:(1)



امام هشتم((عليه السلام)) فرمود: شما را به نماز شب سفارش مي كنم، مؤمني نيست كه آخر شب برخيزد و هشت ركعت نماز شب و دو ركعت نماز شفع و يك ركعت نماز وتر را همراه با هفتاد مرتبه استغفار در قنوت بجاي آورد مگر اينكه از عذاب قبر و عذاب جهنّم امان داده مي شود، و در عمرش اضافه مي گردد، و وسعت رزق به او مرحمت خواهد شد.



سپس حضرت رضا((عليه السلام)) فرمودند: خانه هايي كه در آن نماز شب بجاي آورده مي شود، نورش براي اهل آسمان همچون نور ستاره پر فروغ براي اهل زمين مي درخشد.

قالَ الْباقِرُ((عليه السلام)): إذا صَلَّيْتَ الْعَصْرَ يَوْمَ الْجُمُعَةِ فَقُلْ: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد الأْوْصياءِ الْمَرْضِيّينَ بِأفْضَلِ صَلَواتِكَ، وَ بارِكْ عَلَيْهِمْ بِأفْضَلِ بَرَكاتِكَ، وَ السَّلامُ عَلَيْهِمْ وَ عَلي أرْواحِهِمْ وَ أجْسادِهِمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ». فَإنَّ مَنْ قالَها بَعْدَ الْعَصْرِ كَتَبَ اللهُ لَهُ مِأةَ ألْفِ حنَة، وَ مَحاعَنْهُ مِأَةَ ألْفِ سَيِّئَة، وَ قَضي لَهُ بِها مَأَةَ ألْفِ حاجَة، وَ رَفَعَ لَهُ بِها مِأَةَ ألْفِ دَرَجَة:(2)



امام باقر(7) فرمود: چون نماز عصر را در روز جمعه بجاي آوردي اين دعا را بخوان: اللَّهُمَّ صَلِّ عَلي مُحَمَّد وَ آلِ مُحَمَّد الأْوْصياءِ الْمَرْضِيّينَ بِأفْضَلِ صَلَواتِكَ، وَ بارِكْ عَلَيْهِمْ بِأفْضَلِ بَرَكاتِكَ، وَ السَّلامُ عَلَيْهِمْ وَ عَلي أرْواحِهِمْ وَ أجْسادِهِمْ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكاتُهُ.



به حقيقت كه هر كس اين دعا را بخواند، خداوند براي او صدهزار حسنه مي نويسد، صدهزار گناه محو مي كند، و صدهزار حاجت او را برآورده مي نمايد، و صد هزار درجه به او مرحمت مي نمايد.

قالَ النَّبِيُّ((صلي الله عليه وآله)): ما مِنْ صَلاة تَحْضُرُ وَقْتُها إلاّ نادي مَلَكٌ مِنْ بَينِ يَدَيِ النّاسِ: قُومُوا إلي نيرانِكُمُ الَّتي أوْقَدْتُمُوها عَلي ظُهُرِكُمْ، فَأطْفِئُوها بِصَلاتِكُمْ:(3)



رسول خدا((صلي الله عليه وآله)): وقت نمازي نمي رسد مگر اينكه ملكي در برابر مردم فرياد مي زند: به سوي آتشي كه براي خود برافروخته ايد و آن را به پشت مي كشيد برخيزيد و جهت خاموش كردنش با نماز خويش اقدام كنيد.

قالَ الصادِقُ((عليه السلام)): صَلاةُ فَريضَة خَيْرٌ مِنْ عِشْرينَ حِجَّة، وَ حِجَّةٌ خَيْرٌ مِنْ بَيْت مَمْلُوٍّ مِنَ الدَّهَبِ يُتَصَدَّقُ بِهِ حَتّي يَفْني:(4)



امام صادق((عليه السلام)) فرمود: يك نماز واجب بهتر از بيست حج است، و يك حج بهتر از خانه اي است كه از طلا پُر باشد و همه آن را در راه خدا صدقه بدهند.

قالَ رَسُولُ اللهِ((صلي الله عليه وآله)): مَنْ كانَ الْقُرْآنُ حَديثَهُ، وَالْمَسْجِدُ بَيْتَهُ بَنَي اللهُ لَهُ بَيْتاً فِي الْجَنَّةِ:(5)



ــــــــــــــــــــــــــــــــــ



1. «روضة الواعظين» ص376.



2. «روضة الواعظين» ص379.



3. «روضة الواعظين» ص373 ـ 374.



4. «روضة الواعظين» ص373 ـ 374.



5. «روضة الواعظين» ص395.



رسول خدا((صلي الله عليه وآله)) فرمود: هر كس، قرآن سخنش و مسجد خانه اش باشد خداوند در بهشت خانه اي براي او بنا كند.

اي غم تو راحت و ريحان من *** ياد رُخَت همنفس جان من

لعل لبت پسته خندان من *** دانه خال تو سپندان من

اين من و تو خيزيد اگر از ميان *** هر چه بود زانِ تو هست آنِ من

لعل لبت مُهر سليمان من *** ديو و پري جمله به فرمان من

عرصه شش سوي زمين كرده اند *** تا به فلك ساحت زندان من

ساحت زندان كه چنين دلگشاست *** تا چه بود صحن گلستان من

از ازل آميخته در يكدگر *** با دل و جان تو دل و جان من

فاتحه و خاتمه در مدح توست *** هر چه نوشته است به ديوان من

دُرّ معاني كه در او سفته ام *** از لب تو سخن گفته ام



روايات در باب فرائض و سنن بسيار زياد است، آنچه نقل شد قطره اي از دريا بود. در اين زمينه مي توانيد به كتابهاي «مجموعه ورّام»، «روضة الواعظين»، «بحارالانوار»، «وسائل الشيعة»، «ثواب الاعمال»، «محجّة البيضاء» مراجعه نماييد.



در هر صورت از خداوند مهربان همچون حضرت زين العابدين((عليه السلام)) بخواهيم كه به سبب غم و اندوه، از رعايت واجبات و اجراي سنن اسلاميه باز نمانيم، كه بازماندن از فرايض، و جدايي از سنن، محروميت از فيض الهي و رحمت خاصّه حضرت ربّ العزّة است و مؤمن را نشايد كه بين خود و بين آن همه فيوضات ملكوتيه ايجاد حائل كند.



انسان نبايد خود را در حوادث و مكاره و غم و غصّه ها حبس نمايد، او بايد در فضاي الهي زندگي كند تا حوادث وي را از مسائل الهي بخصوص واجبات و سنن محروم ننمايد.



واجبات بدني و مالي و حقوقي، منافع بسيار سنگيني در دنيا، و حسنات غير قابل شمارشي در آخرت نصيب انسان مي نمايد. چه قبيح است كه آدمي به خاطر هجوم شدائد و مكاره از آن همه منافع دنيايي و آخرتي بازبماند.



اجراي حقوق زن و فرزند، پدر و مادر، اقوام و نزديكان، رسيدگي به يتيم و مريض، زيارت مردم مؤمن، تشييع جنازه، دستگيري از مردم، از سنني است كه راه انسان را به بهشت و خوشنودي حضرت محبوب نزديك مي كند، و غم و غصّه و شدّت و حدّت، و مكاره و رنجها چيزي نيست كه ما را از اين همه فيوضات محروم سازد.

فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِي يَا رَبِّ ذَرْعاً وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَيَّ هَمّاً وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَي كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ



وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ فَافْعَلْ بِي ذَلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيمِ



«پس اي مولاي من، به آنچه مرا رسيده بي طاقتم، و از آنچه به من هجوم كرده پُرغم و اندوهم و وجود مقّدس تو بر دفع غم و اندوهي كه به آن گرفتارم و بر رفع آنچه در آن افتاده ام تواناست، پس آن گرفتاري و حادثه و غم و اندوه را از من دور كن گر چه شايسته نجات از آن نباشم، اي صاحب عرش بزرگ».