بدون شك اگر حدود زماني شب و روز بيش از اين مي بود كه الآن هست، آثاري از حيات و رشد و پرورش موجودات در ميان نبود. شب طولاني باعث از بين رفتن حرارت لازم و حكومت سرماي غير قابل تحمل، و روز طولاني علت سوختن موجودات و بخار شدن تمام آبها و تعطيل حيات و آثار حيات بود.



حكمت علم و علم و اراده حضرت ربّ العزّه، زمان شب و روز را آنچنان قرار داد كه اوّلا نور حيات در سطح زمين تجلّي كند، و ثانياً آثار حيات كه جز حضرت حق، احدي به آن علم ندارد ظهور و بروز كند.



حدود معيّن شب و روز به خاطر اين است كه زمين در 24 ساعت با سرعت معيّن به دور خود مي چرخد و اين برنامه چند ميليار سال است ادامه دارد و درآينده نيز ادامه خواهد داشت. و همچنين فاصله بين زمين و خورشيد نزديك به صد و پنجاه ميليون كيلومتر است كه در اندازه گرفتن حرارت به وسيله زمين عامل مؤثري است، و غير از اين مسأله هوايي است كه چون پوششي تمام زمين را پوشانده و براي زمين بخصوص در حفظ گرماي معيّن و سرماي معيّن مؤثر است.