آن كه مسئول سعادت و شقاوت انسان است، خودِ اوست.

كُلُّ نَفْس بِما كبَتْ رَهينَةٌ:(1)



اوست كه از جانب حضرت حق مجهّز به عقل، فطرت، وجدان، تمكّن و قدرت و اراده است و براي شكوفائي اين مايه هاي رشد و كمال متنعّم به نعمت هدايت، وحي، نبوّت و امامت مي باشد.



او با صد و چهارده كتاب آسماني و در رأس آنها قرآن مجيد كه كتاب عزيز، حكيم، مجيد، كريم، شفا، رحمت و هدايت است، و با صد و بيست و چهار هزار پيامبر آگاه، عليم و بصير، و با دوازده امام معصوم و هزاران فقيه و عالم و عارف و بينا، براي به دست آوردن سعادت و مصون ماندن از شقاوت هدايت شده و اين خط نوراني هدايت و صراط مستقيم حضرت محبوب است كه زمينه خير و بركت و منفعت و دوري از ضرر و خسارت و پوچي را براي او فراهم مي آورد.



خداوند مهربان كه عاشقي همچو او براي انسان نيست و انبيا و ائمّه و هاديان دلسوز به او سفارش كرده اند كه از عقل و فطرت و وجدان كمك بگير و در حقايق ظاهريّه و باطنيّه مطالعه كن، يا به بينايان راه دست توسل بزن و با انتخاب راه از چاه، به سير و سفر در سبيل اللّه مشغول شو و از آنچه مايه جهل و ناداني



ــــــــــــــــــــــــــــــــــ



1- مدّثّر، 38.



و علّت افتادن در شهوات حيواني است بپرهيز تا شاهد سعادت را در آغوش گيري و از ضربه هاي مهلك و خطرناك غول شقاوت در امان بماني، كه تو در برابر گوش و چشم و قدرت درك و همه نعمتهاي حق و براي به دست آوردن سعادت دارَيْن و دور شدن از شقاوت كه مورث خِزْي دنيا و عذاب آخرت است مسئولي.

وَلاَ تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ الْسَّمْعَ وَالْبَصَرَ كُلُّ أُوْلئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْؤُولاً:(1)



از آنچه ترا بهآن دانشي نيست پيروي مكن، كه گوش و چشم و دل، هر كدام به سهم خود مسئوليّت دارند.



او كه بدون اتصال به نبوّت و امامت، به خود و به خدا و به جهان و ساير حقايق جهل دارد، نبايد زمام حيات خويش را به دست ديو جهل بسپارد، كه ديو جهل مايه تمام امراض و علت العلل تمام بدبختيها و سرچشمه شقاوت و خزي دنيا و عذاب آخرت است، كه شرعاً و عقلاً بر ما واجب است در آزادي خويش از عذاب و نقمت با كمك ايمان و عمل صالح بكوشيم.

وَأعْتِقْ رِقابَنا مِنْ نَقِمَتِكَ.





ــــــــــــــــــــــــــــــــــ



1- اسراء، 36.