بازگشت

ابر


وَيُنْشِئ ذ السَّحابَ الثَّقالَ:



خداوند است كه ابرهاي سنگين و پربار ايجاد مي كند.



أَوْ كَظُلُمَات فِي بَحْر لُجِّيٍّ يَغْشَاهُ مَوْجٌ مِّن فَوْقِهِ مَوْجٌ مِن فَوْقِهِ سَحَابٌ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْض:(1)



رفتار و اعمال كافران، مانند ظلماتي است در يك اقيانوس عميق، كه موج آن را پوشانده، و بر فراز موج، موج ديگري است و بر فراز آن ابر تاريكي قرار گرفته، و بدين ترتيب ظلمتهائي است كه يكي بر فراز ديگري قرار دارد.



بايد توجه داشت كه سحاب چنانكه در «لسان العرب» آمده به معناي ابري است باران زا، و با توجه به اينكه ابرهاي باران زا غالباً ابرهاي متراكمند معمولاً تيره و تارتر مي باشند.

وَهُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّيَاحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ حَتَّي إِذَا أَقَلَّتْ سَحَاباً ثِقَالاً سُقْنَاهُ لِبَلَد مَيِّت فَأَنْزَلْنَا بِهِ الْمَاءَ فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِن كُلِّ الَّثمَرَاتِ...(2)



و اوست خدايي كه بادها را به مژده رحمت خويش (باران) ارسال مي كند، تا چون ابرهاي پربار را برگيرند در اين هنگام آنها را به سوي سرزمينهاي مرده سوق مي دهيم و از آن آب مي فرستيم و به وسيله آن آب از هر ثمري برويانيم.