قرآن مجيد در دو آيه از ملائكه اي كه حاملان عرش حقّند ياد مي كند:



الَّذِينَ يَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَيُؤْمِنُونَ بِهِ وَيَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِينَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ كُلَّ شَيْء رَحْمَةً وَعِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذِينَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِيلَكَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِيمِ:(2)



فرشتگاني كه حمل كننده عرش الهي اند و آنان كه پيرامون عرش حضرت محبوبند، به تسبيح و ستايش حضرت حق مشغولند، هم خود در دائره ايمانند و هم براي اهل ايمان از خدا طلب آمرزش مي كنند كه: اي پروردگار، علم و رحمت بي منتهايت همه چيز را فرا گرفته، به لطف و كرمت گناهان آنان كه توبه كرده و راه خوشنودي تو را پيموده اند بيخش و آنان را از

ــــــــــــــــــــــــــــــــــ



1- «تفسيرنهج البلاغه» ج 1، ص 116.



2- مؤمن، 7.



صفحه 28



عذاب دوزخ مصون دار.



وَالْمَلَكُ عَلَي أَرْجَائِهَا وَيَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّكَ فَوْقَهُمْ يَوْمَئِذ ثَمَانِيَةٌ:(1)



و فرشتگان بر جوانب آسمانها باشند، و در آن روز حاملان عرش پروردگارت هشت ملك اند.



و در يك آيه از ملائكه اي كه گرداگرد عرش حضرت ربّ العزّه هستند ياد مي نمايد:



وَتَرَي الْمَلاَئِكَةَ حَافِّينَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ يُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَقُضِيَ بَيْنَهُم بِالْحَقِّ وَقِيلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ:(2)



اي رسول من، در آن فرشتگان را مشاهده كني كه گرداگرد عرش با عظمت حق در آمده به تسبيح و ستايش حضرت رب مشغولند و ميان اهل بهشت و دوزخ به حق حكم شود و اين گفته به ميان آيد: سپاس و ستايش مخصوص مالك و مربّي جهانيان است.



و در هيجده آيه در سوره هاي اعراف، 54 ـ توبه، 129ـ يونس، 3ـ رعد،2ـ اسرا، 24ـ طه، 5ـ انبيا،22ـ مؤمنو، 86 و 116 ـ فرقان، 59 ـ نمل، 26 ـ سجده، 4 ـ غافر، 15 زخرف، 82 ـ حديد، 4 ـ تكوير، 20 ـ بروج، 15 ـ هود، 7 - از عرش حضرت حق با اوصاف: عظيم، كريم، مجيد، سخن به ميان آمده است:



قُلْ مَنْ رَبُّ السَّموات السَّبْع وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظيمِ:(3)



لا إلهَ إلاّ هُوَ ربُّ الْعَرْشِ الْكَريمِ.(4)



ذُوالْعَرْشِ الْمَجيِدُ.(5)