كَما نَصَبَ لاِمْرِكَ نَفْسَهُ، وَعَرَّضَ فيكَ لَلْمَكْرُوهِ بَدَنهُ، وَكاشَفَ فِي الدُّعاءِ إلَيْكَ حامَّتَهُ، وَحارَبَ في رِضاكَ اُسْرَتَهُ، وَقَطَعَ في إحْياءِ دينِكَ رَحْمَهُ، وَأقْصَي الاْذْنَيْنَ عَلي جُحُودِهِمْ وَقَرَّبَ الاْقْصَيْنَ عَلَي اسْتِجابَتِهِمْ لَكَ، وَوالي فيكَ الاْبْعَدينَ، وَعادي فيكَ الاْقْرَبينَ.



«محمّد صلّي الله عليه و آله براي انجام فرمان تو با تمام وجود خود را آماده كرد، و در طريق انجام رسالت و تبليغ دين بدنش را آماج هر گونه رنج و بلا ساخت، و در دعوت جهانيان به سوي تو با خويشاوندانش كه زير بار قرآن نمي رفتند دشمني آشكار نمود، و در راه رضا و خوشنودي تو با قبيله اش جنگيد، و در زنده داشتن دينت از تمام مقتضيات خويشاوندي چشم پوشيد، از نزديكانشان محض انكارشان دوري گزيد و آنان را از خويش راند، و دوران بيگانه را به خاطر قبول اسلام پذيرفت و با آنان از راه دوستي و محبّت و عشق و يگانگي پيش گرفت، در راه تو با دورترين مردم از نظر حسب و نسب دوستي كرد، و با نزديكترين خويشان محض خوشنودي تو دشمني نمود».



جملات بالا جز با مروري به وضع عصر جاهليّت و اوضاع و احوال مردم عرب روشن نمي شود، به همين خاطر به طور خيلي مختصر دورنمائي از آن زمان را با هم تماشا مي كنيم، تا معلوم شود رسول با كرامت اسلام در جهت تبليغ دين با چه قومي روبرو بوده و براي احياء دين خدا گرفتار چه مشقّات و زجرها و رنجهائي شده است.