يـسـبـح لله مـا فـي السـمـوات و ما في الارض الملك القدوس العزيز الحكيم (204) .

هر چه در زمين و آسمان هاست همه به تسبيح و ستايش خدا كه پادشاهي منزه و پاك و مقتدر و داناست مشغولند.

الهـي اسـئلك بـحـقـك الواجـب عـلي جـمـيـع خلقك و باسمك العظيم الذي امرت رسولك ان يـسـبـحـك بـه و بـجـبـلال و جـهـك الكـريـم ، الذي لايـبـلي و لا يـتـغـيـر و لا يـحـول و لا يـفـنـي ان تـصـلي عـلي مـحـمـد و ال مـحـمـد و ان تـغـنـيـنـي عـن كل شي ء بعبادتك (205) .

خـداونـدا از تـو، بـه حـقـي كـه بـر هـمه مخلوقات داري و به نام عظيمت كه به پيامبرت فرمان دادي كه تو را به آن تسبيح كند و به بزرگي ذات كريمت كه فرسايش ندارد و دگـرگـون نـمـي گردد و تغيير حال نمي دهد و فناپذير نيست مسئلت دارم كه بر محمد و آلش درود فرستي و مرا با عبادت خود از هر چيز بي نياز كني .

و ان تـسـلي نـفـسـي عـن الدنـيـا بـمـخـافـتـك و ان تـثـنـيـني بالكثير من كرامتك برحمتك (206) .

و بـا تـرس خـود قـلبـم را از اندوه دنيا تسليت دهي و به رحمتت با دست پر از كرامت هاي فراوانت بازم گرداني .

پاداش دعا كردن براي ديگران

عـبـدالله بـن سنان گويد در كنار كعبه بر بلندي صفا عبور مي كردم ، ناگهان عـبـدالله بـن جـنـدب را كـه پـيـري بـر او چـيره گشته بود، ديدم . شنيدم كه مكرر براي ديـگـران دعـا مـي كـنـد و نـام آنـهـا را بـه زبـان مي راند و از خداوند مي خواهد كه آنها را بيامرزد، آنقدر براي افراد دعا كرد، كه نتوانستم تعداد آنها را بشمارم ، و شماره آنها را نگهدارم .

وقـتـي كـه از دعـا فارغ شد، به حضورش رفتم و عرض كردم : هيچ جا و موردي را نديدم نـيـكـوتـر از ايـن مـورد كـه شـمـا بـا آن حـال بـه دعـا مشغول بوديد، ولي يك موضوع مرا آزرد. گفت : چه موضوعي ؟ گفتم : تو براي بسياري از برادران ديني دعا كردي ولي نشيندم حتي يكبار براي خود دعا كني ؟

گفت : اي عبدالله از مولايم امام صادق (عليه السلام ) شنيدم كه فرمود: كسي كه در غياب مـومـني ، براي او دعا كند، از فراز آسمان ندا داده مي شود: اي دعا كننده براي تو است آنچه براي برادر مومنت از خدا خواستي ، و براي توست ، صد هزار برابر آن .

و مـن دوسـت ندارم كه ضمانت صد هزار برابر را ترك كنم و يك دعا براي خود نمايم كه معلوم نيست به استجابت برسد يا نه (207) .

عشق به خدا

زهري دانشمند معروف زمان امام سجاد (عليه السلام ) گويد:

امـام سـجـاد (عـليـه السـلام ) مـي فـرمود: اگر همه مردم و جنبندگان بين مغرب و مشرق بميرند، وحشت نمي كنم در صورتيكه قرآن با من باشد. وقتي كه آن حضرت سوره حـمـد را مـي خـوانـد و بـه آيـه مـالك يـوم الديـن (خـداونـد صـاحـب اخـتـيـار كـامـل روز قـيـامـت اسـت ) مي رسيد، اين آيه را آنقدر تكرار مي كرد كه نزديك بود از هوش برود و دار دنيا را وداع كند(208) .