فاذا افضتم من عرفات فاذكر الله عند المشعر الحرام (185) ...

و هنگامي كه از عرفات كوچ كرديد، خدا را در مشعر الحرام ياد كنيد.

اللهـم هـذا يوم عرفة ، يوم شرفته و كرمته و عظمته ، نشرت فيه رحمتك ، و مننت فيه بعفوك (186) .

خداوندا! اين روز عرفه ، روزي است كه آن را شرافت و كرامت و عظمت دادي ، سفره رحمتت را در آن گستردي ، و با بخششت بر بندگان منت نهادي .

و اجعل لي في هذا اليوم نصيبا انال به حظا من رضوانك (187) .

و در اين روز به من نصيبي مرحمت فرما كه به سبب آن بهره اي از رضاي تو يابم .

با هم در عرفات

اكـنون به عرفات رسيده ايم (روز نهم ذي الحجه ) جلگه اي خشك مواج از ماسه هاي نرم سـاحـلي ، در مـيـانـه تپه اي سنگي ، جبل الرحمة ، كه در حجة الوداع ، پيغمبر آن را براي ابـلاغ آخـريـن پيامش به مردم منبر گرفته بود. در قصه آدم مي گويند، آدم و حوا پس از هبوط (خروج از باغ بهشت ) در اينجا (سرزمين عرفات ) براي نخستين بار يكديگر را باز شناختند پس عرفات آغاز است ، آغاز پيدايش آدم بر روي زمين ، آغاز عرفات است و اين است كـه مـوقوف عرفات در روز است و آغازش از ظهر روز نهم ، بلندترين قله خورشيد، آغاز آگـاهـي ، بـيـنـايـي آزادي از بـنـد طبيعت ، آشنايي و پيوند مهر و شناخت طبيعت و انسان در روشني تابناك آفتاب خورشيد كه غروب كرده عرفات پايان مي گيرد.

عـرفـات نـام موضعي است ذر دوازده ميلي مكه حاجي روز عرفه در آنجا توقف مي نمايد از ابن عباس نقل شده است : حضرت ابراهيم (عليه السلام )در خواب ديد كه فرزندش را سر مـي بـرد. فـاصـبـح يـروي يـومـه اجمع . پس صبح بيدار شده همه آن روز را مي انديشيد كه آيا خواب او امري است از جانب خدا يا نه ، از اين رو آن روز ترويه ناميده شد، پس از آن در شب دوم خواب ديد فلما اصبح عرف انه من الله چون صبح شد دانست كه آن از جانب خداست از اين رو آن روز را عرفه ناميدند.