و استغفروا ربكم ثم توبوا اليه ان ربي رحيم و دود(151) .

از پـروردگار خور آمرزش طلبيد و به سوي او باز گرديد، كه پروردگارم مهربان و دوستدار (بندگان توبه كار) است .

اللهـم انـي اعـتـذر اليك مظلوم ظلم بحضرتي فلم انصره ، و من معروف اسدي الي فلم اشكره (152) ....

بار خدايا به پيشگاهت عذر مي خواهم در حق ستم ديده اي كه در حضور من بر او ستم رفته و من ياريش ننمودم و از احساني كه در حقم شده و شكرش را بجا نياورده ام ...

فـصـل عـلي مـحـمـد و اله و اجـعل ندامتي علي ما وقعت فيه من الزلات و عزمي علي ترك ما يعرض لي من السيئات ، توبه توجب لي محبتك يا محمد التوابين (153) .

پس بر محمد و آل او درود فرست و پشيمانيم را از لغزشهايي كه به آن گرفتار شدم ، و قصدم را بر بجا نياوردن گناهاني كه بمن رو مي آورد، توبه اي قرار ده كه براي من دوستي تو شود، اي دوستدار توبه كنندگان .

امام سجاد (عليه السلام ) و ياران

ابـن ابـي مـريـم گـفـت : حـضرت باقر (عليه السلام ) فرمود: پدرم امام سجاد (عليه السـلام ) بـا اصـحـاب خـود نشسته بود. رو به آنها كرده فرمود كداميك از شما حاضريد آتـش گـداخـتـه را در كـف دسـت بـگـيـريـد تـا خـامـوش شـود؟ هـمـه خـود را از ايـن عمل عاجز ديدند، سر به زير افكنده چيزي نگفتند.

من عرض كردم پدر جان اجازه مي دهي اين كار را بكنم ؟ فرمودند: نه پسر جان تو از مني و مـن از تـو هـسـتم . منظورم اينها بودند پس از آن سه مرتبه فرمايش خود را تكرار كرد. هـيـچـكـدام سـخـن نـگـفـتـنـد. آنـگـاه فـرمـود: چـقـدر زيـادنـد اهـل گفتار و كم هستند اهل عمل ، با اينكه كار آسان و ساده اي بود. ما مي شناسيم كساني را كه هم اهل عمل و هم گفتارند. اين حرف از نظر ندانستن نبود بلكه خواستيم بدانيد و امتحان داده باشيد. حضرت باقر(ع ) فرمود: بخدا سوگند در اين موقع مشاهده كردم چنان غرق در حـيـا و خـجـالت شده بودند كه گويا زمين آنها را بسوي خود مي كشيد. بعضي از آن ها را ديـدم كـه عـرق از صورتشان جاري بود ولي چشمشان را از زمين بلند نمي كردند. همينكه پـدرم شـرمـنـدگي آنها را مشاهده كرد، فرمود: خداوند شما را بيامرزد، من جز نيكي نظري نـداشـتـم بـهـشـت داراي درجـاتـي اسـت درجـه اي مـتـعـلق بـه اهـل عـمـل اسـت كـه مـربـوط بـه ديـگـران نـيـسـت . آن وقـت مـشـاهـده كـردم مثل اينكه از زير باري گران و سنگين و ريسمانهايي محكم خارج شدند(154) .