شرح :

اين فراز از دعا، شامل پناه بردن به خدا از سوء خاتمه است كه هرگز قابل تحمل نيست . در روايتي آمده كه از امير مؤ منان سؤ ال شد كه شقي ترين اشقياء كيست ؟ فرمودند : من باع دينه بدنيا غيره : (420) كسي كه دينش را به دنياي غير بفروشد.

قرآن كريم نيز اشقي الاشقياء را كسي دانسته كه نصيب آتش جهنم شود : فاما الذين شقوا ففي النار . (421)

لذا بايد دانست كه امروز، روز عمل و حركت و شتاب و دعاست ؛ امروز روزي است كه مي توان به در خانه خدا رفت و براي آينده خود كاري كرد؛ زيرا فردا باز آمدنت نيست ، چو رفتي رفتي و چون رفتي ، جز حرمان نخواهي برد و جز حسرت نخواهي داشت .

حضرت در اين فراز از دعا از تمامي آفاتي كه در طول دعا و علي الخصوص ‍ در فراز آخر برشمرده اند به خدا پناه مي برند و در انتها به جهت استجابت دعاي مقدم بر محمد و آلش درود مي فرستد - كه چنان كه گفتيم حتمي الاجابه است - و با دعا بر تمامي مؤ منين و مؤ منات كلام خود را در درگاه ارحم الراحمين به پايان مي رساند!