انك اءنت المنان ؛ بالجسيم ، الغافر للعظيم ، و اءنت اءرحم من كل رحيم ، فصل علي محمد و آله الطيبين الطاهرين الاءخيار الاءنجبين . خدايا تو بر بندگان منت فراوان داري و بخشاينده گناهان بزرگي و از هر مهرباني مهربان تر هستي ؛ پس بر محمد و آل طاهرينش درود و سلام ما را ابلاغ بفرما!

شرح :

خداي تعالي در عين بخشندگي نعمت هاي بزرگ ، غفار نيز هست ؛ يعني هم خلق را غرق در نعم قرار داده و هم از لغزش ها مي گذرد و از هر رؤ وف و مهرباني ، خداوند مهربان تر است .

رؤ وف ترين افراد نافرماني ها را در مرتبه اول و يا دوم و يا سوم ناديده مي گيرند ولكن پس از چند مرتبه به خروش آمده و عذاب مي كنند، ولي خداي متعال جهان را غرق در غفلت مي بيند و در عين حال مردم غرق در نعم او هستند و هرگز عفو و رحمت و مغفرت او لحظه اي دريغ نمي گردد.

نقل است كه حضرت ابراهيم عليه السلام بدون ميهمان غذا تناول نمي فرمود. روزي بر در خانه منتظر ايستاد تا شايد فردي را بر سفره خود بخواند و تنها غذا نخورد، پيري فرتوت را مشاهده نمود، بر او راءفت آورده و به خانه خود به طعام دعوتش فرمود، آن پيرمرد مشغول به خوردن غذا شد و نام خدا را بر زبان نراند، آن حضرت تذكرش داد كه چرا بسم الله نگفتي ؟ او در جواب گفت : نام كدامين خدا را؟ من خدايي را نمي شناسم تا نام او را ببرم . پيامبر خدا از خانه خارج شد و در بين راه كه مي رفت به او گفت : اي ابراهيم همان خدايي كه تو گفتي چرا نام او را نياورده ام ، نزديك به قرني است كه به من روزي مي دهد و من حتي يك بار هم نام او را بر زبان نياوردم ، و او هرگز مرا از سفره گسترده اش محروم نفرمود و مرا بيرون نراند، ولي تو نتوانستي براي يكبار هم مرا تحمل بكني . و در آخرين فراز مجددا بر پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و آل منزه و نجيب او درود مي فرستد تا تكميل كننده شكر و ثناي آن امام باشد؛ زيرا درود بر آن پيامبر و آلش مورد عنايت حضرت حق است و با اين ستايش جلب رضايت حضرت حق بيشتر شده و در مزيد لطف او مؤ ثر است