بازگشت

فراز ششم


حتي استنب له ما حاول في اءعدائك ، و استتم له ما دبر في اءوليائك فنهد اليهم مستفتحا بعونك و متقويا علي ضعفه بنصرك ، فغزاهم في عقر ديارهم ، و هجم عليهم في بحبوحه قرارهم ، حتي ظهر اءمرك و علت كلمتك و لوكره المشركون . خدايا، پيامبر تو آن چنان به جهاد و كوشش اقدام فرمود كه آنچه اراده كرد در دشمنان تو مستقر شد و آنچه را خواست در دوستان تو برقرار گرديد، و به كمك تو و طلب ياري از تو، به قيام با قدرتي دست زد كه بر ضعف آن ها غالب آمد؛ در عمق خانه هاي آنان با آن ها جنگيد و هجوم برد تا آن كه خواسته تو ظاهر و كلمه تو غالب گرديد، اگر چه با كراهت مشركان تمام شد.

شرح :

مسلما آن پيروزي و غلبه اي كه امام عليه السلام در اين جا به خدا و پيامبرش ‍ نسبت داده ، از قبيل فتح و پيروزي هاي احساسي اي كه عده اي هواپرست و خودخواه آن را طلب كرده و در راه آن از مرگ و نابودي خود و ديگران باكي ندارند، نيست . زيرا فتح و پيروزي هواپرستان ، چيزي جز غلبه جهل و هوسراني و خودخواهي و ظلم و جور و بدانديشي نيست ، زيرا تمام هدف در اين گونه مبارزه ها آن است كه حريف از پاي درآيد و به جاي او بر مسند قدرت بنشينند، اگر چه به قيمت جان و مال مردم تمام شود. آن گاه با ادامه ي ظلم و جور و غلبه ، حقوق ضعفا و بيچارگان پايمال شده و خون و جان و مال مظلومان ، بي پناه مي ماند.

اما فتح و پيروزي مكتب هاي الهي ، عبارت از برداشتن موانع هدايت و رشد انسان ها و رساندن آنان به كمال لايق انسانيت است . هدف اولياء خداوند فراهم آوردن زمينه براي پيشبرد جامعه انسانيت مي باشد، زيرا در جوامع آزاد بشري ، پيوسته عده اي قدرتمند زورگو بر مردم حكومت مي كنند كه هرگز حاضر نيستند كس ديگري جايگزين آنان شود و به جز آنچه خواسته ي آن هاست در خارج جاري شود. آنان با تمام وجود در مقابل مخالفان خود ايستاده و در هر شرايطي كه باشد آن ها را از پاي درمي آورند؛ به طوري كه ياد و نقشي هم از ايشان بر جاي نماند.

در اين گيرودار، اين انبيا هستند كه بايد وارد اين درياي پرتلاطم شوند و با عده اي هوسران خودخواه مبارزه كنند تا شايد آن موانع برداشته شوند و حاكميت خدا به جاي حكومت جاهليت بنشيند.

البته خداي متعال از خلق و اطاعت آنان غني است و هيچ كس قدرت رويارويي با او را ندارد : فان الله غني عن العالمين ، (286) لذا مردم چه كافر باشند چه مؤ من ، چه راكع و ساجد باشند چه ياغي و طاغي ، به هيچ وجه به خداي متعال كمترين ضرري نمي توانند بزنند.

پس هر جا سخن از غلبه و فتح خدا و ثبات حاكميت اوست ، معني آن به كرسي نشستن نظام هدايت ، عدالت ، كرامت انساني و برطرف شدن ظلم و ضلالت و حقارت نسل آدمي است . در نتيجه ، ظهور امر خدا، علو كلمه الله و در يك كلام : جنگيدن مظهر هدايت با مظاهر كفر و ضلالت ، جز براي آن نيست كه اسباب و ابزار ضلالت از انسان ها گرفته شد و حق بر كرسي هدايت و كرامت بنشيند.

پاورقي

286- آل عمران ، 97.