مكتب دعا، باب واسعي است از ابواب رحمت حق كه بر بندگان مفتوح گرديده ، توجه الوهيت را به اين جهان معطوف داشته ، بشر شاغل و غافل را از سرگرمي هاي غلط بيدار كرده و با هشدار بر نيازهاي راستين او، آگاهي اش ‍ بخشيده است .

عظيم ترين ذخاير علمي اسلام در اين گنجينه عالي به وديعت نهاده شده و به دست قرون و اعصار سپرده گشته است . لذا بايد قرني از پس قرني بگذرد تا استعداد قابلي يافت شود كه كليد فتح اين باب را بيابد و اسراري را كه در هفت پرده ابهام محجوب مانده است مكشوف سازد.

البته در طول تاريخ ، اين سر مگو در كمون دل و جان ارباب معرفت موجود، اما مستور و مكنون بوده است و هرگز استعدادهاي موجود، لايق شرح و نشر آن نبوده اند، لذا هم چنان آن گوهر گرامي با جان پاك و نفوس قدسي اهل معرفت متحد و در جايگاه لايق و متعالي خود قرار داشته است .

اميد آن كه سير قرن و دهور چنان باشد كه از فيوضات اين فوز عظيم براي هرگز محروم نمانيم و به فرزانگان و حاملان اين اسرار فرصتي داده شود تا بتوانند در كنار اين درياي بيكران از معارف الهي ، به درس و بحث بپردازند و نورانيت اين پيام وحي را چنان به مردم ابلاغ كنند كه زمينه هاي مناسب اين امت را از دست مدعيان دروغين - كه خود را با فريب و نيرنگ به عرفان و معرفت بسته اند - بگيرند!

فرجام سخن آن كه در طول تاريخ قرن ما، رستگار مردي كه بيش از هر كس ‍ در نشر اين حقايق و تربيت شاگردان اين نظام وحياني سهيم بوده ، سيد الاساتيد و مقتداي رهروان علم و تحقيق ، اسوه اهل كرامت و زبده تربيت يافتگان مكتب اهل بيت عصمت و طهارت ، ترجمان القرآن و تبيان الآثار من الائمه الاطهار، مولانا العلامه سيد محمد حسين طباطبايي است كه اين مقال بضاعت مزجاتي است كه از باب بازگشت قطره اي به درياي بيكران ، تقديم او مي گردد. اميد كه روح مطهر و بلندش عطف توجهي فرموده و دعاي خيرش نصيب كوچك ترين ارادتمندانش گردد، ان شاء الله !