اين نام دلالت بر نورانيت ذاتي و جنبه ي علم و هدايت قرآن دارد، نورانيتي كه از يك سو برهان خداوند است و معرف رسول گرامي؛ به عنوان پيامبر راستين حق: (يا ايها الناس قد جائكم برهان من ربكم و انزلنا اليكم نورا مبينا) [1] و از ديگر سو جان مايه ي دعوت رسول مكرم صلي الله عليه و آله و سلم است كه در پرتو آن، مردم را در راه حق و به سوي حق راهبري مي كند: (فالذين آمنوا به و عزروه و نصروه و اتبعوا النور الذي أنزل معه اولئك هم المفلحون) (پس كساني كه به او (يعني پيامبر) ايمان آورده و او را بزرگ داشته و بدو ياري رسانده اند و از نوري كه همراه وي فرستاده شده است، پيروي كنند، آنان همان رستگارانند.) [2] و در جاي ديگر آمده است: (فآمنوا بالله و رسوله و النور الذي انزلنا..) (پس به خداوند و پيامبرش و نوري كه فروفرستاده ايم ايمان آوريد...) [3] .

با توجه به دو آيه اخير، معلوم مي شود نوري كه خداوند نازل فرموده، اين نزول همراه پيامبر است (انزل معه) و مردمان مأمورند تا به خدا و پيامبرش و نوري كه همراه پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم نازل فرموده، ايمان بياورند، او را بزرگ دارند و از نور هدايتش پيروي كنند تا به رستگاري برسند. [4] .

بنابراين يكي از شئون و اوصاف مهم قرآن، آن است كه بانورانيت ذاتي خود، پيامبر خدا صلي الله عليه و آله و سلم را معرفي كرده و مردم را به سوي او فرامي خواند. [5] .