«و ترك الشكر لمن اصطنع العارفة عندنا» [1] .

آنكه از كار مردم سپاسگزاري كند، شكرگزارترين بندگان به شمار مي رود. در برابر آن كه روحيه ناسپاس دارد و قدرداني نمي كند، بنده ناسپاس بشمار مي رود.

قدرداني نكردن از كساني كه نيكوكارترند يكي از آسيب هاي خدمات اجتماعي است. بسيارند كساني كه روحيه كار خير دارند و در جامعه با عنوان «خيرين» و نيكوكار معروف اند، اين افراد نه تنها باري بر دوش حكومت و نظام نيستند بلكه بازوان دولت نيز بشمار مي روند. سپاسگزاري از آنان مي تواند زمينه هاي خدمت بيشتر به جامعه را فراهم سازد و فراموش كردن آنان و ناسپاسي نسبت به آنان فرصت هاي خدمت را از جامعه مي گيرد و مردم را از تلاش خالصانه آنان محروم مي سازد.

بنابراين حق شناسي و قدرداني از خدمتگزاران بي منت و كم توقع، عاملي است در جهت گسترش خدمت رساني به جامعه اسلامي.