«مباهات المكثرين و الا زراء بالمقلين» [1] .

زياده خواهان و زراندوزان همواره با نزديك شدن به اهرم هاي قدرت زمينه ظلم و ستم بر محرومان و مستمندان را فراهم ساخته و آنها را از بسياري از خدمات محروم ساخته اند.

امام سجاد (ع) به خود نازيدن ثروتمندان كه لازمه اش خوار و ناچيز شمردن نيازمندان است را يكي از آسيب ها شمرده اند. روشن است، آن كه ثروت بادآورده دارد در هر موافقت اصولي و در هر پروژه كلان و سودآور اقتصادي و اجتماعي جلودار مي شود و بدين وسيله حق بسياري از كساني كه دست تهي دارند ضايع مي شود و خدمات به سمت و سوي كساني مي غلتد كه برخوردارند. از اين رو ضعيف، ضعيف تر مي شود و پولدار، قوي تر و توانمندتر. خدمت رساني راستين آن است كه در توزيع عادلانه ابزار توليد و در توزيع عادلانه ثروت هاي عمومي همه اقشار جامعه مورد نظر و توجه باشند و عدالت اجتماعي بر جامعه پرتو افكند.