«و ملكة الحمية»

يكي از آسيب ها و آفت ها در زمينه خدمت رساني آن است كه مسؤولان و دست اندركاران در حوزه هاي كاري خويش، دوستان و خويشان و هم فكران را بر ديگري برتري دهند و حتي بدي ها و كاستي هاي آنان را نيك بنگرند و از قوم و قبيله خويش ولو به ناحق طرفداري كنند. اين تعصب و حميت منفي است كه در شمار ضد ارزش هاست و در برابر غيرت و مردانگي است كه آدمي را در برابر هجوم به ارزش هاي انساني و اسلامي به دفاع روا مي دارد و به صحنه مي آورد. اگر بر انديشه و رفتار كسي حميت جاهلي و تعصب منفي حاكم شد، بي ترديد در ارائه خدمات دچار تبعيض و ستم خواهد شد و به تدريج روابط را بر ضوابط مقدم خواهد داشت و زمينه ناهنجاري هاي فراوان را در اجتماع به وجود خواهد آورد.

از اين روست كه امام سجاد (ع) از اين رفتار ناپسند و ناهنجار به خدا پناه مي برد و از او استمداد مي جويد.

آنچه تاكنون به آن اشارت شد بيشتر به روحيه و خصلت هاي فردي و انساني مربوط مي شد، در فراز بعدي امام سجاد (ع) به آفت ها و آسيب هاي اجتماعي مي پردازد كه هر كدام مانعي بزرگ در مسير خدمت رساني است.