«و الحاح الشهوة» [1] .

شهوت پرستي و فرورفتن در مسائل شهواني و افراط و تفريط در اين زمينه راهزن بسياري از انسان هاي خدمتگزار شده است. اگر زمام نفس و خواسته هاي او رها گردد آدمي را از اوج عزت به حضيض ذلت مي كشاند. چه بسيار انسان هايي كه زمينه خدمت براي آنها فراهم گرديد اما ديو نفس و شهوت راه را بر آنان بست و آنها را از صحنه اجتماعي و خدمت به خلق خارج كرد. بنده شهوت شدن بدترين بندگي است.

پيامبر اكرم (ص) فرمود، من بر امتم از سه چيز نگرانم:

الف) گمراهي پس از معرفت.

ب) گرفتار آمدن در فتنه هاي گمراه گر

ج) فرورفتن در مسائل شهواني و شكم پرستي

خدمتگزاران آنگاه مي توانند خالصانه به خدمت بپردازند كه مرزهاي حلال و حرام را به خوبي بشناسند و رعايت كنند. بالاتر از اين، گاه بايد خود را از مواضع تهمت ها دور سازند تا زمينه بدگماني را از بين ببرند. اگر آبروي كسي در معرض آسيب و خطر اجتماعي قرار گرفت خدمت هاي او به چشم نمي آيد و تمام نقطه هاي قوت او زير سؤال مي رود.

پيامبر اكرم (ص) به هنگامي كه در مدينه با همسرش سخن مي گفت شخصي از كنار ايشان گذشت و با نگاه معنادار عبور كرد. پيامبر احساس كردند كه آن شخص ذهنيت منفي پيدا كرد. او را صدا زدند و با كمال شهامت و شفافيت فرمودند: «اين خانم كه با او سخن مي گفتم همسر من است.»