«و سورة الغضب» [1] .

خشم و غضب از لشكرهاي شيطان بشمار مي رود، آنكه به هنگام خشم كاري انجام مي دهد، كارش ابتر و ناتمام خواهد بود و چه بسا به هنگام غضب به جاي خدمت، خيانت از او سر زند و نه تنها عمل سازنده اي انجام ندهد، بلكه رفتار ناهنجاري از او صادر شود كه سوزنده جان او و جامعه گردد.

امام سجاد (ع) از اين حالت منفي روحي و اخلاقي به خدا پناه مي برد و اين بدان معناست كه انسان خشمناك و عصباني نمي تواند منشأ خدمات اجتماعي گردد. شايسته است پيش از ورود به ميدان خدمت، اين رفتار ناهنجار سوز را درمان و علاج كند.