مردان الهي و انسان هاي بافضيلت همواره از خداي بزرگ توفيق خدمت بي منت و توفيق سالم خدمت كردن را خواستار شده اند. امام سجاد (ع) در دعاي مكارم الاخلاق اين گونه مي فرمايند:

«... و أجر للناس علي يدي الخير و لا تمحقه بالمن» [1] .

بارالها! به دست من براي مردم خير و خوبي جاري كن و آن را با منت نابود مكن.

در اين فراز، به دو نكته اشاره شده است. اول اينكه خدايا مرا به انجام كار خير و خدمت فراوان در اجتماع توفيق ده و دوم آن كه مرا ياري كن كه اين توفيق خدمت را با انجام رفتارهاي ناسالم و ناشايست، بي اثر و بي نتيجه نسازم.

بنابراين هر فرد و گروه و مجموعه مديريتي كه مي خواهد به ارائه خدمت بپردازد، نخست بايد به موانع و آفات و آسيب هاي آن آشنا باشد تا در لابلاي خدمت رساني دچار آسيب زدگي نگردد.

در اين نوشتار برآنيم كه از نگاه امام سجاد (ع) به برخي از چالش ها و آسيب هاي اجتماعي در زمينه خدمت رساني اشاره نماييم.

در سخنان امام سجاد (ع) به دو واژه استعاذه و اعتذار برمي خوريم كه مفهوم آسيب شناسي را مي توان از آنها استنباط كرد و از طريق آنها به موانع و آفت هاي خدمت رساني پي برد.