از بهترين تربيت هاي ادعيه «توكل به خدا» است كه كتب ادعيه و مناجات ائمه (ع) مواج از حقيقت توكل و اتكاء و اعتماد به خداوند تعالي است. اساسا از شروط قرائت دعا و مناجات با خدا اين است كه دعا كننده به كسي جزء خدا نظر نكند. امام سجاد (ع) در باب «توكل» موارد مختلفي را بيان فرموده كه به بعضي از آنها اشاره مي كنيم.

«اللهم يا من برحمته يستغيث المذنبون و يا من الي ذكر احسانه يفزع المضطرون و يا من لخيفته ينتحب الخاطئون يا انس كل مستوحش غريب و يا فرج كل مكروب كسيب و يا غوث كل مخذول فريد و يا عضد كل محتاج طريد» [1] .

پروردگارا! اي كسي كه گناهكاران به سبب رحمتش فرياد كمك مي طلبند، و اي كسي كه درماندگان به ياد احسان او فرياد و زاري مي كنند، و اي آرام بخش وحشت زدگان.

و در جاي ديگري مي فرمايد:

«اللهم... انك اكرم من رغب اليه و اكفي من توكل عليه» [2] .

«خدايا» تو كريم ترين و با كفايت ترين كسي هستي كه مورد ميل و توكل قرار مي گيري.

و در دعاي 52 ، 51 و 54 نيز مطالبي در مورد توكل بيان شده است.

كسي كه توكلش خدا باشد خداوند او را كفايت مي كند. «من يتوكل علي الله فهو حسبه».