وظيفه امام معصوم (ع) هدايت و رهبري جامعه انساني است. لهذا جهت انجام وظيفه به مقتضاي زمان، هر امامي با شيوه خاص انجام تكليف نموده است. امامان جليل القدر در حيات خود، حركت و انقلاب و دگرگوني مذهبي و مكتبي متناسب با زمان را ايجاد نمودند. وجود مبارك امام سجاد (ع) به نوبه خود در بعد معرفتي و دعا انقلاب عظيم و بزرگي برپا نمود كه انسان هاي تشنه و نيازمند از آن بهره مند شده و مي شوند.

كتاب «صحيفه سجاديه» با عناويني همچون «زبور آل محمد»، «انجيل اهل بيت»، «اخت القرآن» و «قرآن صاعد» معرفي شده و حاوي پنجاه و چهار دعا با مضامين و معارف الهي مي باشد كه همانند «نهج البلاغه» تالي تلو قرآن، كلامي فوق كلام مخلوق و دون كلام خالق است.

صحيفه سجاديه كتابي متحول كننده است كه انسان با كمترين انس مجذوب و دل داده آن مي شود.

در نظر بسياري از عالمان، صحيفه سجاديه از كتب مشهور و متواتر است و نياز به سند ندارد. زيرا چنين كلامي از غير ائمه (ع) نمي تواند صادر شود و از معجزات امام سجاد (ع) است. با اين حال، محققان بررسي هاي ارزنده اي در مورد سند آن انجام داده اند. مرحوم علامه محمد تقي مجلسي بيش از ششصد (600) طريق عالي نقل حديث براي آن ذكر نموده است.

صحيفه سجاديه همان صحيفه نورانيه الهيه است كه از آسمان عرفان بالله و عقل نوراني سيدالساجدين (ع) نازل شده و هدف آن عبارت است از:

1- رهايي بندگان از زندان طبيعت

2- فهماندن ادب عبوديت

3- قيام در خدمت ربوبيت

4- بيان معارف ناب و آداب تهذيب اخلاق

مرحوم مجلسي در نامگذاري صحيفه به زبور آل محمد (ص) و انجيل اهل بيت (ع) چنين مي نگارد:

«همان طور كه زبور و انجيل از جانب خداوند متعال بر زبان حضرت داوود (ع) و حضرت عيسي بن مريم جاري شد، صحيفه نيز از جانب خداوند بر زبان سيد ساجدين علي بن الحسين زين العابدين (ع) جريان يافت.»

اما اثر ترتيبي بعضي از دعاهاي صحيفه كه موضوع مقاله مي باشد، به طور مختصر چنين مي باشد: