همان صحيفه مشهوره است كه در نسخ موجوده داراي پنجاه و چهار دعاء مي باشد. لكن در «اعيان الشيعة» تعداد آن شصت و يك عدد ذكر شده است [1] كه در بعضي از نسخه ها هفت دعاء بعنوان ملحقات آورده شده [2] كه احتمالا مرحوم «سيد محسن امين عاملي» آنها را جزو صحيفه مي دانستند.

البته راوي صحيفه (متوكل بن هارون) در مقدمه صحيفه مي گويد كه اين دعاها هفتاد و پنج باب بوده و يازده باب آن از من ساقط شده و شصت و چهار باب را حفظ كرده ام. [3] معلوم مي شود از اين كه حفظ كرده بود نيز ده دعاء از دست رفته و اكنون پنجاه و چهار دعاء باقيمانده است.

وجه تسميه صحيفه كامله

- آنكه از صحيفه ديگر كه نزد زيدي ها مي باشد و نصف اين صحيفه است، بيشتر و كامل تر است.

- مجموعه ي كاملي از حاجات بندگان به درگاه الهي در آن وجود دارد.

- هر كس آن را بخواند به كمال مطلوب خود مي رسد. زيرا در انشاء آن، نهايت كمال قدرت علمي و ادبي به كار رفته است.

امتياز خاص صحيفه كامله

يكي از امتيازات خاص اين صحيفه شريفه، داشتن سند تا پنجاه و شش هزار و صد سند مي باشد كه مرحوم علامه محمد تقي مجلسي بيان كرده است. [4] بالاتر آنكه مورد توجه امامان بعد از امام سجاد (ع) نيز بوده است. به طوري كه امام هادي (ع) آن را از پدرانش نقل فرمودند [5] و مهمتر آنكه حضرت آن را بر فرزندش امام باقر (ع) املاء كردند و امام صادق (ع) نيز در آنجا حضور داشتند [6] كه اين امور در غير قرآن مجيد بي نظير است.

و نيز علامه محمد تقي مجلسي مي گويد در حالت مكاشفه، حضرت بقية الله الاعظم (عج) اين كتاب را به او معرفي مي كند و از آن زمان ايشان اقدام به نشر آن در سطح وسيع در آفاق و بخصوص در اصفهان مي نمايد. [7] .