كهن ترين نسخه هاي صحيفه ي كامله ي بهاء الشرف دو نسخه بوده. يكي نسخه علي بن سكون (شاگرد شماره ي 2) و عميد الرؤساء (شاگرد شماره ي 1) (م - 609) بر روي آن نسخه براي سيد معروف به ابن معيه به سال 603 اجازه ي روايتي نوشته. دوم نسخه اي كه ابن ادريس (شاگرد شماره ي 10) (م - 598) نوشته. سپس علي بن احمد سديد به سال 643 از روي نسخه ابن سكون با همه خصوصيات آن نسخه برداشته و آن را با نسخه ي ابن ادريس برابر كرده. سپس اين نسخه سديدي به دست شهيد اول محمد بن مكي (م - 786) افتاده، و به سال 772 از روي آن با همه خصوصيات بخط خود نسخه ي نوشته، و اين نسخه تا امروز موجود است، و سيد اعجاز حسين در كشف الحجب (ص 342) گويد آن را ديده است. و از روي اين نسخه ي شهيدي تا آنجا كه ما مي دانيم دو كس نسخه برداشته اند، يكي شيخ محمد بن علي جباعي (م - 875) جد شيخ بهائي (محمد بن حسين بن عبدالصمد بن محمد بن علي جباعي). و اين نسخه به دست مجلسي بوده و در بحار (جلد 25، اجازات، ج 1، ص 16 و ج 2، ص 146 و 171) از آن نقل كند.

و ديگر غلام علي شهير به محمد امين بن محمد علي كه نسخه اي به سال 1079 با تمام خصوصيات از روي آن نوشته است. [1] .