از صحيفه سجاديه، كه سند آن به امام زين العابدين(ع) منتهي مي شود، به «اخت القرآن» و «انجيل اهل البيت(عليهم السلام)» و «زبورآل محمد (ص)» و «صحيفه كامله» تعبير شده است. علامه ابن شهرآشوب، در كتاب معالم العلما در ذيل ترجمه متوكل ابن عمير، باعنوان «زبورآل محمد(ص)» و در ذيل ترجمه يحيي ابن محمدالحسيني الدلفي، باعنوان «انجيل اهل بيت» از آن ياد كرده است. ششمين تصنيفي كه در اسلام صورت گرفته، صحيفه سجاديه است زيرا چنين نقل گرديده است: «الصحيح ان اول من صنف اميرالمومنين ثم سلمان ثم ابوذر ثم الاصبغ بن نباته ثم عبيدالله بن ابي رافع ثم صنف الصحيفه الكامله.» بدين سبب، علماي مسلمان اهتمام بسيار به اين كتاب داشته، شرحهاي زيادي برآن نوشته اند.

به هرحال صحيفه سجاديه مشهوره، پنجاه و چهار دعا دارد كه دعاي اولش «في التحميدلله عزوجل» و دعاي آخرش «دعاوه في استكشاف الهموم» است. متوكل بن هارون گفته است كه «امام صادق(ع) هفتاد و پنج دعا به من املا فرمود. يازده باب آن از دستم رفت و شصت و چند باب آن را حفظ كردم...». سيد محسن امين(ره) مي گويد: صحيفه كامله 61 دعا دارد كه در باره انواع خير و عبادت و طلب سعادت است و كيفيت توجه به پروردگار و طلب حوائج از او و چگونگي عمل كردن به قول خداوند «ادعوني استجب لكم» را مي آموزد.