نام امام سجاد(ع) چهارمين امام شيعيان تداعي كننده مناجات و راز و نياز و دعا است. آن امام، با «حبل» دعا، مردم را با خدايشان مرتبط مي ساخت و اين «حبل» از چنان استحكام و عمقي برخوردار است كه پس از گذشت قرنها، طراوت، اتقان و ژرفاي خود را از دست نداده است. نوشته حاضر، بحثي كوتاه درباره «صحيفه سجاديه» آن حضرت است. نمي توان گفت همه دعاها و نيايشهاي امام به دست ما رسيده است بلكه دعاهايي كه اكنون منسوب به آن حضرت است قطره اي از درياي ژرف نيايشهاي او است. از طرفي صحيفه سجاديه را بايد به عنوان بزرگترين عمل اجتماعي زمان و موقعيت امام(ع) معرفي كرد. اين كتاب يگانه ميراث فرهنگ الهي، يك منبع بزرگ مكتبي، يك مشعل هدايت رباني و يك مدرسه اخلاق و تربيت اسلامي است كه با گذشت روزگاران پايدار مي ماند. انسانيت پيوسته به آن نيازمند است و هرچه گمراهي هاي شيطان و فريبندگي دنيا فزونتر گردد، نياز به آن بيشتر مي شود.