صحيفه سجاديه كامله يك مقدمه اي دارد، آن دو صحيفه هم مقدمه هايي دارند، ولي مقدمه آنها يك پنجم اين مقدمه است. صحيفه اي كه در دست ما است يك مقدمه طولاني دارد و در اين مقدمه، حديث معروفي دارد كه مورد توجه كساني كه با انقلاب موافق نيستند واقع شده و آن حديث را به رخ ما مي كشند.

وقتي ما صحيفه را مطرح مي كنيم و مي گوييم كه از معتبرترين كتاب هاي ما است. آنهايي كه با انقلاب موافق نيستند مي گويند اگر اين از معتبرترين كتاب هاي شماست، اين حديث كه در اول آن است را چگونه معنا مي كنيد؟ آن حديث اين است:

«قال ابوعبدالله ما خرج و لا يخرج منا اهل البيت الي قيام القائم احد ليطفأ ظلما او ينأش حقا الا استلمته البلية و كان قيامه زيادة في مكروهنا»

امام صادق (ع) فرمود تا زمان ظهور امام زمان (ع) هر كسي كه قيام كند و بخواهد ظلمي را از بين ببرد و يا حقي را پايدار كند، جز اينكه خودش را درگير كند و مشكل ما را اضافه كند، چيز ديگري نصيبش نخواهد شد.

كساني در گوشه و كنار همين حديث را به رخ كشيده اند كه اين نهضت چيست و اين قيام چيست و... اين را ما بايد توجه داشته باشيم كه به اينگونه احاديث وقتي مي توان تمسك كرد كه سند معتبر داشته باشد ولي سندي كه براي صحيفه اي كه در دست ما است و در اختيار است سند قابل اعتمادي نيست. يعني ما بايد اين را بدانيم كه پنجاه و چهار دعا در اين كتاب داريم كه متن آن كاملا مشخص است كه متعلق به امام است و اصلا سند نياز ندارد و مقدمه اي دارد كه سند صحيحي ندارد. يعني داراي مقدمه و پنجاه و چهار دعا است. مقدمه سندش ضعيف است ولي دعاها كاملا مشخص است كه متعلق به امام است. حالا شايد كسي بپرسد كه اگر اينطور باشد و مقدمه ضعيف باشد، دعاها هم قابل اعتماد نيست؟ پاسخ مي گوييم كه دعاها اگر بي سند هم باشد، جاي ترديد ندارد كه متعلق به امام است. مقدمه را ما بايد ثابت كنيم كه از امام صادق (ع) است.