با بررسي كلمات امام سجاد (ع) و دعاهاي صحيفه ي سجاديه و توجه به درون مايه ها و مضامين آن، به اين نتيجه مي رسيم كه:

1. كلمات امام سجاد داراي ادبيات سياسي - اجتماعي و اخلاقي است.

2. ادبيات حاكم بر دعاهاي آن حضرت افزون بر درون مايه عظيم و وسيع معرفتي داراي ساختار هنري متعالي و مشتمل بر صنعت ايقاع و تصوير سازي است و غالبا از نثر مسجع ساده و شيوايي پيروي كرده است.

3. امام سجاد (ع) راه رسيدن به خدا را، براي مردم كوتاه كرده است.

4. امام سجاد (ع) به انسان ها آموخته است كه چگونه با خداي خود سخن بگويند و از او چه بخواهند.

5. امام (ع) معنا داري زندگي و معني لذت واقعي را به انسان ها مي آموزد.

6. معارف صحيفه سجاديه انسان ها را در هر سطحي راهنمايي مي كند و هر كس به فراخور حال خود مي تواند از آن بهره ببرد. گويي كه امام (ع) هر كس را در هر مرحله اي كه باشد برحذر مي دارد و به او اميدواري مي دهد كه با دو بال خوف و رجا حركت كند. از يك سو مي آموزد كه غافل نشوند كه راه دراز و پر نشيب و فرازي را در پيش دارند و از سو ديگر بدانند كه مي توانند ره صد ساله را يك شبه بپيمايند.