بازگشت

نثر دوره اموي


نثر در زمان بني اميه، مراحل تازه اي را به سمت پيدايش نثر ادبي درنورديده است. انواع نثر ادبي كه از دوران هاي پيش به جاي مانده بود، استواري بيشتري يافت. برخي از آن ها نيز چون فن رسائل و تاريخ هاي تك موضوعي، سرآغاز نثر انديشمندانه اي بود كه در پايان عصر اموي و آغاز دوره عباسي شكوفا گرديد.

«نثر اين دوران پرآشوب و جدال، به روش غير مستقيم و به صورت قطعات باقي مانده است. اما به هر حال نام چندين نويسنده و عنوان چندين كتاب را در دست داريم و

مي دانيم كه فن نگارش رواج بيشتري يافته بود و براي ثبت آثار ادبي هم به كار مي رفت.» (2، ص: 79).

يكي از جلوه هاي مهم نثر دوره ي اموي خطبه است كه در اين دوره پيشرفت زيادي كرده است. مهم ترين خطبه ها، خطبه ي امام حسين (ع) بعد از شهادت امام علي (ع) است كه ابشيهي در كتاب المستطرف في كل فن مستظرف و ابوالفرج در مقاتل الطالبيين نقل كرده اند و خطبه هاي ديگر امام حسين (ع) و امام سجاد(ع) است. (1، ص: 224).