نيايش هاي امام سجاد (ع) در صحيفه، سرشار از مضامين لطيف و دلپذير است. اين دعاها نشانه ي ذوق سرشار، روح متعالي، بزرگي شخصيت و درد آشنايي آن حضرت (ع) است. خواننده ي اين دعاها با اندكي ژرف نگري و تأمل، لذتي معنوي و روحاني احساس مي كند كه همه ي لذت هاي مادي با آن برابر نيست و درمي يابد كه اين كتاب، صحيفه ي معرفت است.

با وجود پژوهش هاي فراواني كه پيرامون اين كتاب انجام پذيرفته است، جنبه ي ادبي و هنري آن كمتر مورد بررسي قرار گرفته است. در اين مقاله پس از مقدمه و نگاهي به اوضاع سياسي - اجتماعي زمان امام سجاد (ع)، ضمن تبيين ادبيات عصر امام سجاد (ع)، ادبيات كلام امام (ع) در صحيفه سجاديه مورد بررسي قرار مي گيرد.

واژه هاي كليدي: 1- صحيفه 2- ادبيات 3- دعا