امام زين العابدين (ع) مانند پيشوايان معصوم ديگر (ع) وظيفه سنگين هدايتگري و تبيين دين و نشان دادن راستي ها و كژي ها را بر عهده داشته و به انجام رسانده اند. اما

آن چه روش اين امام (ع) را با ديگر امامان (ع) در اين مهم متمايز ساخته وضعيت سياسي و اجتماعي زمان آن حضرت است. روشي كه امام علي بن الحسين (ع) به بهترين شكل براي آموزش دين و تربيت ديني بهره گرفته، زبان دعا و نيايش با پروردگار بوده است. از جمله آموزه هاي آن حضرت با اين روش انسان شناسانه است كه افت و خيزها، رفت و برگشت ها، فرار و قرارها و نقاط قوت و ضعف بشر مسؤول در برابر خداوند را به زيبايي بيان مي كند و نشان مي دهد كه در اين بارگاه انساني آرماني است كه خود را اصلاح و كامل كند و به عنوان يك موجود الهي نيازهاي مادي و معنوي خود را در چارچوبي منطقي برآورده و دنيا و آخرت خويش را با هم آباد سازد و لازمه اين دو امر ويژگي هايي مانند پذيرش بندگي خدا، فروتني و خدمت به مردم، مبارزه با ظلم و دفاع از مظلوم، امر به معروف و نهي از منكر، حق مداري و حركت به سوي خدا و خداگونه شدن است.