يكي ديگر از ويژگي هاي منفي انسان ناسپاسي و كفران نعمت ها است. قرآن كريم بيش از پانزده مورد به اين كاستي پرداخته نمونه هايي از آن را ذكر كرده است. مثلا «همانا انسان بسيار كفران كننده و ناسپاس است» (حج / 66).

امام چهارم (ع) هم در موارد مختلفي به اين ويژگي آدمي اشاره كرده و نشان داده است كه بشر چه در برابر نيكي هاي هم نوعانش و چه نسبت به نعمت هاي خداوند بسيار ناسپاس و قدر ناشناس است. مثلا «و سپاس خداي را كه اگر بندگانش را از شناختن سپاسگزاري خود بر نعمت هاي پي در پي كه به ايشان داده و بخشش هاي پيوسته كه براي آن ها تمام گردانيده بازمي داشت هر آينه نعمت هايش را صرف نموده او را سپاس نمي گزارند و در روزي اي كه عطا فرموده فراخي مي يافتند و شكرش را به جا نمي آورند.» (دعاي 8/1).

امام (ع) در ادامه ي همين فراز دعا با تعبيري عجيب زشتي اين ويژگي را بيان مي كنند و مي فرمايند: «اگر انسان ها چنين باشند از حدود انسانيت خارج شده و هم چون چهار پايان خواهند شد» (دعاي 9/1).