خودپسندي ضعف ديگر انسان است كه امام سجاد (ع) زياد به آن اشاره نموده و حتي آثار آن را با زبان دعا و نيايش برشمرده است. مثلا در دعاي بيستم عجب و خودپسندي را فاسد كننده عبادت معرفي كرده و از خداوند ياري مي طلبد كه: «و عزيز گراميم (بدار) و به كبر و سربلندي (و برتري طلبي) دچارم مكن و مرا براي (بندگي) خود رام ساز و عبادتم را به عجب و خودپسندي تباه مگردان» (دعاي 4/17).

در دعاي ديگري از پروردگار مي خواهد كه: «بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست و مرا در ميان مردم به درجه و مقامي سرفراز مكن جز آن كه پيش نفسم مانند آن پست نمايي و ارجمندي آشكار برايم پديد مياور جز آن كه به همان اندازه پيش نفسم براي من خواري پنهاني پديد آوري» (دعاي 3/20).