بازگشت

در گرو كردار خويشتن


امام (ع) در دعاي پنجاه و سوم ضمن اشاره به آثار زيان بار گناه بر انسان، تصريح مي فرمايد كه سرنوشت بشر در گرو اعمال وي است و خود او سازنده ي سعادت يا شقاوت خويش است. هم چنين آن حضرت در جاي ديگر زبان حال انسان گناهكار پشيماني را دارد كه مي فرمايد: «بار خدايا... من به سبب افراط و تجاوز از حد بر خود (در درگاه تو) ذليل و خوارم، كردارم مرا هلاك ساخته است» (دعاي 52، ص: 7)