بازگشت

توحيد در ربوبيت


از ديدگاه قرآن، ربوبيت نظام تكوين و تشريع منحصر به خدا است: «فلله الحمد رب السموات و رب الارض رب العالمين (جاثيه / 36). آياتي نظير «و المدبرات امرا» كه تدبير امور را به فرشتگان اسناد داده اند، در حقيقت تدبير آن ها را به عنوان مظهر تدبير الهي مطرح كرده اند، زيرا از زبان خود فرشتگان مي فرمايد: «و ما نتنزل الا بامر ربك له ما بين ايدينا و ما خلفنا و ما بين ذلك» (مريم / 64).

در مناجات امام زين العابدين (ع) مي خوانيم: «اللهم لك الحمد... رب الارباب» (دعاي 2/47)؛ خدايا سپاس تو را است... پروردگار پرورندگان.

حضرت (ع) به هنگام مشاهده ي هلال ماه نو مي فرمايند: «فاسال الله ربي و ربك» (دعاي 4/43)؛ پس، از خدايي كه رب من و رب تو است مي خواهم..». «سؤال من لا رب له غيرك»؛ درخواست كسي كه جز تو صاحب اختياري ندارد.

در جاي ديگر تأكيد مي كنند كه تدبير امور و ربوبيت بندگان، تنها به دست او است و خود آنان توان تغيير آن را ندارند: «لا يملكون تأخيرا عما قدمهم اليه و لا يستطيعون تقدما الي ما اخرهم عنه» (دعاي 9/52).