امام سجاد (ع) در وداع با ماه رمضان، به درگاه حق عرضه مي دارند: «و قلت «ادعوني استجب لكم، ان الذين يستكبرون عن عبادتي سيدخلون جهنم داخرين»، فسميت دعاءك عبادة و تركه استكبارا و توعدت علي تركه دخول جهنم داخرين»؛ فرمودي: «مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم، آنان كه از عبادت من تكبر ورزند، به زودي خوار و ذليل وارد جهنم مي شوند.» پس نيايش و دعا را عبادت و ترك آن را استكبار ناميدي و بر ترك دعا به دخول دوزخ با ذلت و خواري تهديد فرمودي (دعاي 15/45)

بر اساس اين آموزه وحياني حقيقت دعا چيزي جز عبادت نيست، و بالاتر اين كه طبق فرموده نبي مكرم اسلام، مغز همه ي عبادات است: «الدعاء مخ العباده» (17، ج: 93، ص: 300) و از آن جا كه عبادت جلوه گاه توحيد موحدين است، در واقع، نفس دعا با چشم پوشي از محتوي و روش هاي آن يكي از مصاديق بارز و تام توحيد عملي است.