از عواملي كه موجب گرديده تا ما در اين شرايط زماني، براي پيش برد اهداف تبليغي و اسلامي خود به صحيفه متوسل شويم و از نورانيت و معنويت اين كتاب استمداد بجوئيم اين است كه زبان صحيفه سجاديه زبان فطرت است.

مطالب صحيفه از فكر الهي انسان كامل جوشيده و از لسان صدق حجت خدا به جريان افتاده است. او با معرفت بالايي كه از خود و از خداي خود دارد، به بارگاه الهي آمده و نيازهاي خويش را به خالق بي نياز بيان كرده است.

امام سجاد (ع) در اين نيايش ها به انسان ها تعليم داده است كه براي رسيدن به كمال، چه چيزهايي را از خداي قادر متعال درخواست كنند. او ادبيات سخن گفتن با قادر متعال را به انسان مي آموزد.

خداوند رحمان در قرآن كريم از بندگان خود مي خواهد تا از او بخواهند تا او نيازهاي آنان را برآورد. مي فرمايد: «ادعوني استجب لكم» [1] مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم. اينك كه خداوند خود فرمان مي دهد خواسته هاتان را بيان كنيد، بايد چه چيزهايي را از خداوند، با چه بياني تقاضا داشته باشيم؟

پيامبران الهي هر كدام از خداوند درخواست هايي كرده اند. حضرت ابراهيم از خداوند اين درخواست را دارد:

«رب هب لي حكما و الحقني بالصالحين» [2] .

پروردگارا! به من حكمت و دانش عنايت كن و مرا به صالحان ملحق فرما.

حضرت زكريا به پيشگاه خداي متعال عرضه مي دارد: «رب هب لي من لدنك ذرية طيبة» [3] .

حضرت موسي (ع) از خداوند مي خواهد كه به او شرح صدر عنايت كند: «رب اشرح لي صدري» [4] پروردگارا! ظرفيت روحي مرا بالا ببر.

در اينجا صحيفه سجاديه را از نظر مي گذرانيم و به چند نمونه از خواسته هاي سيد ساجدين اشاره مي كنيم.