ابن ادريس اهتمام فوق العاده اي در شناسايي و نگهداري و استنساخ كتب شيعي داشت. استنساخ كتاب هايي چون قرب الاسناد حميري، مصباح المتهجد شيخ طوسي، رجال شيخ طوسي، كتاب سكوني، الجوهر في الفروع ابن براج و معدن الجواهر علامه كراجكي، و در نهايت استنساخ صحيفه ي سجاديه از جمله كتاب هايي است كه اطلاع از استنساخ آنها به دست ابن ادريس به ما رسيده است.

دقت نظر، تسلط به علوم مختلف اسلامي خاصه لغت و ادب عربي، اطمينان خاصي به علماي بعد از وي در استناد به آثار كتابت شده توسط وي داده است.

ابن ادريس خود در باب مقابله صحيفه نگاشته ي خود اينگونه آورده است:

«بلغ العرض بأصل خبر الموجود و بذل فيه الجهد و الطاقة الا ما زاغ عنه انظر و حسر عنه البصر» [1] .

دو نكته قابل توجه در اين سخن ابن ادريس به چشم مي خورد: اول آنكه ابن ادريس در مقابله ي صحيفه ي سجاديه، بهترين نسخه از صحيفه را به دست آورده و آنگاه نسخه ي خود را با آن مقابله كرده است. ديگر اينكه تمام سعي و اهتمام خود را در مقابله به كار بسته است، مگر آنكه خطايي سهوا در اين ميان اتفاق افتاده باشد.

بعدها همين نسخه ي ابن ادريس مورد توجه سديدالدين علي بن احمد الحلي قرار گرفت و نسخه اي از صحيفه را كه از روي صحيفه ي علي بن السكون در ذي الحجة سال 642 قمري نگاشته بود با نسخه ي ابن ادريس در ذي القعده سال 654 قمري مقابله كرد و رمز نسخه اي ابن ادريس را سين و خ س قرار داد.

أبوعبدالله محمد بن مكي (شهيد اول) نيز نسخه اي از روي نسخه ي سديدالدين علي بن احمد الحلي در تاريخ يازدهم شعبان 772 قمري كتابت كرد. [2] بعد از وي نيز شمس الدين محمد بن علي الجبعي جد شيخ بهائي نسخه اي از روي نسخه ي محمد بن مكي نگاشته است. [3] .

علامه ي مجلسي نيز نسخه ي صحيفه ي شمس الدين محمد بن علي الجبعي را به دست آورده و آن را استنساخ كرد و مورد استفاده قرار داد.