ترجمه ي حاضر از صحيفه سجاديه براساس متن اصلي عربي مي باشد كه در آن دقت شده است ترجمه ي الفاظ به درست ترين شكل انجام گيرد. همچنين تلاش شده است تا قابل خواندن و قابل فهم بودن متن انگليسي اين ترجمه حفظ شود. در طول اين ترجمه همواره ترجمه تفسيري آربري [1] از قرآن را جلوي ديد خود قرار دادم تا در انجام اين كار الگويي برايم باشد. نگراني ويژه ي من در اين ترجمه، حفظ هماهنگي در ترجمه ي واژگان تخصصي و حفظ ملموس بودن اصطلاحات زبان مبدأ بود و همواره اين احساس را داشتم كه «معني» متن نمي تواند بدون توجه لازم به شكل آن مورد فهم و درك قرار بگيرد. [2] گفته شده است كه يكي از امتيازات ادبيات عبادي در دوره ي آغازين اسلام، توانايي آن در صحبت با زباني نسبتا ملموس و پيش خداشناسانه با درجه ي بالايي از جهان شمولي بوده است. در نتيجه هر كس در جهت ترجمه واژگان تخصصي ملموس به شكلي ناملموس و انتزاعي، با توجه به معناي عقلاني به جاي تصاويري كه شكل زبان شناسي آنها ارائه مي دهند، ما را به سوي كلام سوق داده و از دنياي قرآن، حديث، و صميميت خود دعاها دور مي كند. به همين دليل است كه اينجانب معمولا واژگان معمول و عيني مانند «باغ» را به واژگاهي انتزاعي چون «بهشت» ترجيح مي دهم.

هنگامي كه اينجانب در تفسير معناي متن به مشكل برمي خوردم به تفسير سيد عليخان شيرازي مراجعه مي كردم. اينجانب همچنين از ترجمه و تفسير بسيار عالي علينقي فيض الاسلام از صحيفه به زبان فارسي و نيز ترجمه ي كم بنيه تر ميرزا ابوالحسن شعراني به زبان فارسي بهره هاي بسياري بردم سعي كرده ام كه پانوشت ها خسته كننده نباشند و در آنها تنها اسامي خاص، توضيح مسائل مبهم، و اشاره به تعدادي از مراجع قرآني، به منظور نشان دادن كمال و زيبايي متني كه در اين اثر قرار دارد - آورده شوند. در تعداد اندكي از موارد زير به احاديث مربوط اشاره كرده ام و يا تفاسير مختلف مفسران را مورد بحث قرار داده ام.

ترجمه ي «رساله ي حقوق» امام زين العابدين نيز به دنبال ترجمه ي صحيفه آمده است. اين رساله تنها اثري است كه به جز دعاها يا گفته ها و نامه هاي نسبتا كوتاه، به ايشان منسوب است. اين رساله از آن جهت داراي اهميت است كه بسياري از موضوعات مشابه صحيفه را با سبك و زباني متفاوت بيان كرده است.