بازگشت

ترسيم كلي از مبارزه ائمه


درباره ترسيم كلي مبارزه در دوران سه امام، يعني اميرالمؤمنين و امام مجتبي و سيدالشهداءعليهم السلام بحث زياد شده و تقريبا كسي شبهه ندارد كه در حركت آنها يك جهت گيري سياسي وجود دارد.

از سال شصت و يكم هجري تا سال 260 كه سه مرحله داريم:

مرحله اول: از سال 61 تا سال 135 يعني شروع خلافت منصورعباسي است. در اين مرحله حركت از نقطه اي آغاز مي شود به تدريج كيفيت، عمق و گسترش پيدا مي كند و اوج مي گيرد تاسال 135 كه سال مرگ سفاح و خلافت منصور است وضع عوض مي شود، مشكلاتي پديد مي آيد كه تا حدود زيادي پيشرفت ها را متوقف مي كند.

در دوران مبارزات سياسي خودمان هم نظير آن را مشاهده كرديم.

مرحله دوم: از سال 135 تا سال 203 سال شهادت امام رضا عليه السلام حركت و مبارزه از يك نقطه بالاتر از سال 61 و عميق تر وگسترده تر از آن، منتها با مشكلات جديدي آغاز مي شود ورفته رفته اوج و گسترش پيدا مي كند و به پيروزي نزديك مي شود كه با شهادت امام هشتم باز حركت متوقف مي شود.

مرحله سوم: با رفتن مامون به بغداد در سال 204 و شروع خلافت مامون كه يكي از فصل هاي بسيار دشوار در زندگي ائمه عليهم السلام است، فصل جديدي آغاز مي شود كه فصل محنت ائمه عليهم السلام است با اينكه گسترش تشيع در آن روزها بيش از هميشه بود.

در اين دوران ائمه عليهم السلام براي پيش از غيبت صغري ديگرتلاش نمي كنند بلكه زمينه سازي مي كنند براي بعدها و اين دوران از سال 204 ادامه پيدا مي كند تا سال 260 كه سال شهادت امام عسكري عليه السلام و شروع غيبت صغري است. هريك از اين سه دوره خصوصياتي دارد.