حضرت صادق آل محمّد صلوات اللّه عليهم اجمعين حكايت فرمايد:

در يكي از روزها، شخصي از مسلمان ها به محضر مبارك امام سجّاد، حضرت زين العابدين عليه السّلام وارد شد و پس از عرض سلام، به حضرت عرضه داشت:

اي پسر رسول خدا! در فلان مجلس با جمعي از دوستان نشسته بوديم، كه شنيديم شخصي نسبت به شما ناسزا مي گفت و توهين مي كرد و در بين صحبت هاي ناپسندش گفت: عليّ بن الحسين عليهماالسّلام گمراه و بدعت گذار است.

امام زين العابدين سلام اللّه عليه، پس از شنيدن سخنان آن شخص، فرمود: تو حقّ مجلس و همچنين حقّ كساني را كه با تو هم صحبت بودند، رعايت نكردي، چون سخناني كه در آن مجلس مطرح شده بود، امانت بود، چرا سخنان گوينده را از آن مجلس به بيرون منتقل كردي و اسرار او را فاش ‍ نمودي!؟

و تو حقّ مرا هم رعايت نكردي، چون چيزي كه من از ديگران نسبت به خود نمي دانستم، فاش كردي و مرا در جريان آن قرار دادي.

و سپس آن حضرت افزود: آيا نمي داني كه چنگال مرگ همه انسان ها و نيز ما را مي ربايد؟!

و بعد از آن، همه ما زنده خواهيم گشت و در روز قيامت محشور خواهيم شد؛ و بايد در ميعادگاه و دادگاه عدل الهي پاسخ گوي اعمال و گفتار خويش ‍ باشيم، دادگاهي كه خداوند متعال قاضي و حاكم آن خواهد بود.

و آن گاه امام عليه السّلام در ادامه فرمايشات و نصيحت هاي خود اظهارنمود:

پس سعي كن هميشه از سخن چيني و غيبت پشت سر ديگران اجتناب و دوري كني؛ وگرنه همنشين سگان آتشين خواهي شد. [1] .