يكي از اصحاب به نام كنگر ابو خالد كابلي حكايت كند:

روزي در محضر پر فيض امام سجّاد زين العابدين عليه السّلام شرفياب شدم و از آن حضرت سؤ ال كردم چه كساني پس از رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله واجب الا طاعه هستند؟

حضرت فرمود: اي كنگر! كساني نسبت به امور دين و مردم اولي الا مر بوده؛ و فرمايشاتشان لازم الا جراء مي باشد كه از طرف خداوند به عنوان امام و خليفه معرّفي شده باشند.

و اوّلين آن ها پس از رسول خدا صلّي اللّه عليه و آله، اميرالمؤ منين، عليّ بن ابي طالب و سپس حسن و آن گاه حسين عليهم السّلام؛ و بعد از ايشان ولايت و رهبري جامعه به من محوّل گرديده است.

كنگر گويد: پرسيدم كه روايتي از حضرت امير عليّبن ابي طالب عليه السّلام وارد شده است كه فرمود: هيچ گاه زمين خالي از حجّت نمي ماند، آيا حجّت خدا بعد از شما كيست؟

حضرت فرمود: پسرم، كه نامش در تورات باقر مي باشد، او شكافنده تمام علوم و فنون است؛ و بعد از او فرزندش، جعفر حجّت خدا خواهد بود كه نام او در آسمان ها، صادق مي باشد.

گفتم: ياابن رسول اللّه! با اين كه همه شما صادق و راستگو هستيد، چطور فقط او عنوان صادق را به خود گرفته است.

حضرت در جواب فرمود: همانا پدرم امام حسين از پدرش اميرالمؤ منين عليهماالسّلام نقل نمود، كه پيغمر خدا فرموده است: هرگاه فرزندم جعفر بن محمّد تولّد يافت او را صادق لقب دهيد.

چون كه پنجمين فرزندش نيز به نام جعفر است؛ و با تمام جرأت و جسارت ادّعاي امامت خواهد نمود و در پيشگاه خداوند او به عنوان جعفر كذّاب و مفتري علي اللّه مي باشد، زيرا به برادر خود حسادت مي ورزد و چيزي را كه اهليّت ندارد ادّعا مي كند.

بعد از آن امام سجّاد عليه السّلام بسيار گريست و آن گاه اظهار داشت: به روشني مي بينم كه جعفر كذّاب، هم دست طاغوت زمانش شده و از روي طمع و حسادت، منكر - دوازدهمين - حجّت خدا مي گردد.

گفتم: اي سرور! اين كه مي گويند دوازدهمين حجّت خدا غيبت مي نمايد، آيا حقيقت دارد؟ و آيا امكان پذير است؟

حضرت فرمود: آري، سوگند به خداوند، كه اين مطلب در كتابي نزد ما موجود است؛ و تمام جريانات و وقايعي كه بر ما و بعد از ما ودر زمان غيبت رخ مي دهد، همه آن ها در آن كتاب موجود مي باشد. [1] .