آن حضرت روز جمعه يا پنج شنبه، 15 جمادي الثّاني يا 23 شعبان، سال 36 يا 38 هجري [1] ، در شهر مدينه منوّره تولّد يافت.

نام: عليّ [2] صلوات اللّه و سلامه عليه.

كنيه: ابوالحسن، ابومحمّد، ابوالقاسم و....

لقب: سجّاد، زين العابدين، زين الصّالحين، سيّد العابدين، سيّد السّاجدين، ذو الثّفنات، ابن الخيرتَيْن، مجتهد، عابد، زاهد، خاشع، بكّاء، امين و....

نقش انگشتر: حضرت داراي سه انگشتر بود، كه نقش هر كدام به ترتيب عبارتند از: للّه للّه «وَما تَوْفيقي إ لاّ بِاللّه»، «الْحَمْدُ لِلّهِ العَلِيِّ»، «إ نَّ اللّهَ بالِغُ أَمْرِهِ» و «الْعِزَّةُ لِلّهِ».

دربان: ابو خالد كابلي، ابو جبلة، يحيي بن امّ طويل.

پدر: امام ابو عبداللّه الحسين، سيّد الشّهداء عليه الصّلاة والسّلام.

مادر: معروف به شهربانو، شاهزاده ايراني، دختر يزدجرد - كه آخرين پادشاه فارس بود - مي باشد؛ و در زمان عُمَر به اسارت مسلمين در آمد و امام عليّ عليه السّلام از فروش او مانع شد و فرمود:

او شريف زاده است، آزادش بگذاريد تا از مسلمين هر كه را بخواهد با او ازدواج نمايد و مهريه اش از بيت المال پرداخت شود.

پس با انتخاب خود، امام حسين عليه السّلام را براي همسري خويش ‍ برگزيد كه پس از ازدواج با او، امام سجّاد عليه السّلام از ايشان تولّد يافت.

حضرت در صحرا و صحنه كربلاء حضور داشت و مصائب سخت و دلخراشي را متحمّل شد، كه عُمْر آن حضرت را در آن لحظات، بين 22 تا 24 سال گفته اند؛ و نسل شجره مباركه بني الزّهراء توسّط امام سجّاد عليه السّلام تكثير و منتشر گرديد.

آن حضرت پس از شهادت پدر بزرگوارش امام حسين عليه السّلام مبارزات گوناگوني عليه دستگاه حكومتي بني اميّه داشت و به شيوه هاي مختلفي در فرصت هاي مناسب، در هوشياري بخشيدن جامعه نسبت به دستگاه ظالم لحظه اي سكوت و آرامش نداشت، از طريق سخنراني، تشكيل جلسات دعا و مناجات، گريه و اظهار مظلوميّت و تظلّم و....

آن حضرت يكي از چهار نفر گريه كننده گان عالم به شمار آمده، كه پس از جريان دلخراش كربلاء مرتّب در هر فرصت مناسبي بر مظلوميّت پدرش ‍ امام حسين عليه السّلام و ياران باوفايش مي گريست، و جنايات دستگاه بني اميّه را افشاء مي كرد.

مدّت عمر: آن حضرت مدّت دو سال و چند ماه در حيات جدّش امام اميرالمؤ منين عليه السّلام، و حدود دوازده سال در حيات عمويش امام مجتبي عليه السّلام، و 23 يا 24 سال نيز با پدرش، و حدود 35 سال امامت و رهبريّت جامعه اسلامي را بر عهده داشت كه جمعا عمر آن حضرت را حدود 57 سال گفته اند.

مدّت امامت: آن حضرت روز دهم محرّم الحرام، سال 61 هجري پس از شهادت پدر بزرگوارش، در سنين 23 يا 24 سالگي به منصب امامت و خلافت نايل آمد و تا 12 يا 25 محرّم سال 94 يا 95، امامتش به طول انجاميد كه جمعا حدود 35 سال امامت و رهبريّت را بر عهده داشته است.

شهادت: حضرت روز شنبه، دوازدهم يا بيست و پنجم محرّم، سال 94 يا 95 هجري قمري [3] ، توسّط هشام بن عبدالملك مروان به وسيله زهر، مسموم و به درجه رفيع شهادت نائل گرديد.

محلّ دفن: پيكر مطهّر و مقدّس آن بزرگوار در قبرستان بقيع كنار عمويش ‍ امام حسن مجتبي عليهماالسّلام دفن گرديد.

تعداد فرزندان: مرحوم سيّد محسن امين تعداد پانزده پسر و چهار دختر براي حضرتش نام برده است.

خلفاي هم عصر آن حضرت: يزيد بن معاويه بن ابي سفيان، فرزندش ‍ معاوية بن يزيد، مروان بن حكم، عبدالملك بن مروان، وليد ابن عبدالملك.

نماز آن حضرت: دو ركعت است، كه در هر ركعت پس از قرائت سوره حمد، صد مرتبه آية الكرسي يا سوره توحيد خوانده مي شود، و بعد از سلام نماز، تسبيحات حضرت زهراء عليهاالسّلام گفته شود؛ و پس از آن حوايج مشروعه خود را از درگاه خداوند منّان تقاضا و درخواست نمايد. [4] .