بازگشت

سجده هاي امام


«قال ابو جعفر محمد بن علي الباقر (ع):

ان أبي علي بن الحسين (ع) ما ذكر الله عزوجل نعمه الا سجد، و لا قراء آيه من كتاب الله عزوجل فيها سجود الا سجد و لا دفع الله عزوجل عنه سوء يخشاه أوكيد كائد الا سجد و لا فرغ من صلاه مفروضه الا سجد، ولا وفق لاصلاح بين اثنين الا سجد و كان أثر السجود في جميع مواضع سجوده، فسمي السجاد لذلك.» امام باقر (ع) فرمود: پدرم علي بن الحسين (ع) هيچگاه نعمتي را ياد نميكرد جز اينكه سجده شكر انجام ميداد، و آيهاي از كتاب خدا را نميخواند كه داراي سجده بود مگر اينكه سجده ميكرد، و هر گاه خداوند، مكر حيله گري ياخطري را از او بر طرف ميكرد سجده شكر بجا ميآورد و هر وقت ازنماز فارغ ميشد سجده ميكرد و زماني كه موفق ميشد بين دو نفراصلاح كند سجده ميكرد و طوري بود كه اثر سجده در تمام اعضاء هفتگانه سجده او نمايان بود از اين جهت او سجاد ناميده شد. بحار الانوار، ج 46، ح 6.