بازگشت

كمال معرفت


«كان علي بن الحسين (ع) اذا قرء هذه الايه (و ان تعدوا نعمه الله

لاتحصوها) يقول: سبحان من لم يجعل في أحد من معرفه نعمه الا المعرفه بالتقصير عن معرفتها كما لم يجعل في أحد من معرفه ادراكه أكثر من العلم بانه لايدركه.» امام چهارم (ع) هنگامي كه اين آيه را كه ميگويد: «اگر نعمتهاي الهي را بخواهيد شمارش كنيد قابل شمارش نيستند» ميخواند ميفرمود: منزه است خدايي كه شناخت (و شكر) نعمت را جز شناخت اينكهقادر به شناخت آن نعمتها نيست قرار نداده همانطور كه شناختخودش را براي هيچ كس بيش از اين قرار نداده كه باور كند كه (ذات) اورا نمي تواند بشناسد (يعني: همين كه باور كند نعمتهاي الهي را نمي تواند بشناسد و بدينوسيله سپاسگزاري كند و همين كه بفهمد حقيقت او را قادر نيست درك كند همين براي شناخت و شكرگزاري كافيست وخداوند سبحان بيش از اين نميخواهد). روضه الكافي، ج 8، ص 394 و بلاغه الامام علي بن الحسين (ع) ص57.