حضرت امام محمد باقر عليه السلام مي فرمود:

حضرت امام سجاد عليه السلام به قصد سفر به مکه با گروهي از شيعيان و ساير مردم از شهر خارج شد. وقتي به عسفان، توقفگاهي بين مکه و مدينه، رسيدند، خدمتکاران امام خيمه اي بر پا کردند.

امام کنار خيمه رفت و به آنان فرمود:« چرا خيمه را اينجا برپا کرديد؟ اينجا محل سکونت گروهي از جنيان است که از شيعيان و دوستداران مايند. با نصب اين خيمه در اينجا آنها اذيت مي شوند و جاي آنان تنگ مي شود.»

خدمتکاران گفتند:« ما نمي دانستيم.» و خواستند خيمه را جمع کنند که ناگهان صدايي شنيده شد:«اي فرزند رسول الله، خيمه خود را از جا تکان نده. ما به خاطر تو تحمل مي کنيم و اين هديه را هم تقديمت مي نماييم. دوست داريم از آن ميل کني و ما را شادمان سازي.»

در همين موقع در گوشه اي از خيمه طبق بزرگي از انگور و انار و موز و ميوه هاي ديگر ظاهر شد.

امام سجاد عليه السلام همه همراهان خود را دعوت کرد و همگي از آن ميوه ها خوردند.



از اين ماجرا به دست مي آيد که حضرت سجاد عليه السلام حتي حال جنيان را نيز مراعات مي فرمود و حاضر نبود موجبات آزار و تنگي آنها را فراهم آورند.